Ερντογάν παίζει τα ρέστα του στην βόρεια Συρία

Το μεγαλύτερο ρίσκο μέχρι σήμερα παίρνει ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με την τρίτη στρατιωτική επιχείρηση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στην Συρία.

Οι τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, «Ασπίδα του Ευφράτη» το 2016 και «Κλάδος Ελαίας» το 2018 στην πόλη Αφρίν, μόνο επιτυχημένες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, καθώς συνάντησαν σφοδρή αντίσταση από τους Κούρδους μαχητές.

Σήμερα η επιχείρηση «Πηγή της Ειρήνης» θεωρείται από τους αναλυτές ότι μπορεί να γίνει μπούμερανγκ για τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ακόμη κι αν στεφθεί νικητής στο μέτωπο θα έχει αρκετά εμπόδια να αντιμετωπίσει.

Αρχικά το κίνητρο του Τούρκου προέδρου γι΄ αυτή την επιχείρηση ήταν να διώξει τους Κούρδους από τα νότια σύνορα της Τουρκίας, να εξαλείψει την απειλή ενός κουρδικού κράτους και να ανοίξει το δρόμο της επιστροφής στην βόρεια Συρία για  περίπου 2 εκατ. Σύρους πρόσφυγες που βρίσκονται στο τουρκικό έδαφος.

Όπως και για τις προηγούμενες επιχειρήσεις στη Συρία τα κίνητρα του Ερντογάν έχουν ως στόχο το εσωτερικό ακροατήριο του και την ενίσχυση της αρχηγικής εικόνας του. Το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στις τελευταίες τοπικές εκλογές έχασε τη μάχη στα μεγάλα αστικά κέντρα εξαιτίας και της δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων του για τα προβλήματα της οικονομίας και την αυξανόμενη ανεργία, για την οποία κατηγορούν τα φθηνά εργατικά χέρια των προσφύγων.

Η τουρκική προεδρία φαίνεται να εκτιμά ότι η επιχείρηση θα λύσει το προσφυγικό πρόβλημα και θα δώσει την ευκαιρία στην Τουρκία μέσω του πληθυσμού να ελέγχει τις εξελίξεις στην βόρεια Συρία, καθώς η Άγκυρα γνωρίζει ότι δεν είναι σε θέση να κρατήσει στρατιωτικά την περιοχή.

Ωστόσο υπάρχουν πολλές άγνωστες παράμετροι. Ο Ερντογάν δεν είναι σε θέση να γνωρίζει εάν η τουρκική κοινή γνώμη θα επικροτήσει τελικά την επιχείρηση, ενώ διεθνώς ήδη υπάρχει κύμα αντιδράσεων. Εάν υπάρξει προσφυγικό κύμα από τις συγκρούσεις και ανθρωπιστική κρίση η κατακραυγή και οι κυρώσεις της διεθνούς κοινότητας θεωρούνται βέβαιες.

Παράλληλα δεν είναι ξεκάθαρο αν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις επιθυμούν ή μπορούν να πάρουν την θέση των Κούρδων στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους και να έχουν υπό τον έλεγχο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων τους προσφυγικούς καταυλισμούς και τα κέντρα κράτησης τζιχαντιστών, τα οποία φυλάνε Κούρδοι.

Μελλοντικά ακόμη κι αν κερδίσει ο Ταγίπ Ερντογάν γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ποντάρει για στήριξη στην Ρωσία, η οποία προωθεί την δική της ατζέντα και τις ΗΠΑ με τις δύσκολες ισορροπίες ανάμεσα σε πρόεδρο και αμερικανική διοίκηση.

Η κυβέρνηση του προέδρου της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ, η οποία έχει ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με τους Κούρδους και κατά την επίθεση στην Αφρίν συνέδραμε τους Κούρδους μαχητές, είναι βέβαιο ότι δεν θα δεχθεί για πολύ τον τουρκικό στρατό στο έδαφος της.

Για τους αναλυτές, Ρωσία και Ιράν, στενοί σύμμαχοι της Δαμασκού, διατηρούν χαμηλούς τόνους διότι επιθυμούσαν να δουν να τους Αμερικανούς να βγαίνουν από το παιχνίδι της Συρίας με το «άδειασμα» των τελευταίων συμμάχων τους επί συριακού εδάφους, τους Κούρδους. Η Τουρκία ακόμη κι αν κερδίσει την επιχείρηση είναι πιθανό να μην πετύχει τον στόχο για τους πρόσφυγες, να μπει στο στόχαστρο των παικτών της περιοχής και να βγει λαβωμένη από μία τρίτη πολεμική επιχείρηση.

(πηγή: skai.gr)