Ενας πρωθυπουργός δεν αστειεύεται με τα εθνικά θέματα

Του Σάκη Μουμτζή

Οταν ο Α.Τσίπρας αποκάλεσε την FYROM με το όνομα Gorna Makedonija, αναρωτηθήκαμε ποια είναι η σκοπιμότητα αυτού του σχολίου.

Αργότερα, υπό το βάρος των αντιδράσεων το απέδωσε σε αστεϊσμό.

Ανέκαθεν ο πρωθυπουργός είχε ένα ιδιόμορφο χιούμορ, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση υπερέβη τα όρια, αν πιστέψουμε την δικαιολογία που έδωσε.

Υπάρχουν, ωστόσω, δύο ακόμα ερμηνείες γι΄αυτήν το «Gorna Makedonija».

Εκδοχή πρώτη. Ο πρωθυπουργός ήθελε να στείλει ένα μήνυμα στο εσωτερικό της Ελλάδος, πως αυτή η ονομασία είναι η επίσημη θέση της κυβερνήσεως. Να προετοιμάσει την κοινή γνώμη γι΄αυτό.

Βέβαια, όταν το 70% του Ελληνικού λαού δεν αποδέχεται την ονομασία με την λέξη «Μακεδονία», ο ρόλος του Α.Τσίπρα είναι άχαρος και πολιτικά κοστοβόρος.

Για το εσωτερικό του κόμματος του δεν υπάρχει πρόβλημα. «Μακεδονία» αποκαλούσαν την FYROM εδώ και πολλά χρόνια.

Εκδοχή δεύτερη. Πράγματι να έκανε χιούμορ. Ανέκαθεν για την ριζοσπαστική Αριστερά τα σύμβολα που συγκροτούν την έννοια του Εθνους είχαν μικρή σημασία.

Εχοντας μια διεθνιστική- αντιμιλιταριστική προσέγγιση προσέδιδε σε αυτά ένα κοινωνικό, κυρίως, περιεχόμενο απαλλαγμένο από την θεώρηση του βάθους της Ιστορίας.

Συνεπώς, τα στελέχη της ριζοσπαστικής Αριστεράς αδυνατούν να συλλάβουν πώς μέσα σε ένα όνομα συμπυκνώνεται μια Ιστορία 2.500 ετών.

Και συγχρόνως αδυνατούν να κατανοήσουν όλους αυτούς, που αποτελούν και την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, που διαδηλώνουν πως το «όνομα Μακεδονία είναι η ψυχή μας.»

Πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους που υποχρεωτικά συνυπάρχουν, αλλά δεν συζητούν, γιατί μιλούν «άλλη γλώσσα.»

Οποια εκδοχή και να επιλέξουμε το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η δήλωση του Α.Τσίπρα υπονομεύει την διαπραγμάτευση.

Γιατί, αν σκοπεύει να συνάψει την συμφωνία πάνω σε αυτήν την ονομασία, αυτό ας γίνει κατόπιν διαπραγματεύσεων και έναντι ανταλλαγμάτων.

Οταν φανερώνουμε ευθύς εξ αρχής το εύρος των παραχωρήσεων που θα κάνουμε, τότε η άλλη πλευρά για να συμφωνήσει θα ζητήσει πρόσθετα ανταλλάγματα.

Μια διαπραγμάτευση δεν είναι διηνεκής. Οταν ένα πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί μέσα σε δεδομένο ιστορικό- πολιτικό πλαίσιο, τότε η νέα προσπάθεια εκκινεί από μηδενική βάση.

Κεκτημένο δεν υπάρχει από καμιά πλευρά.

Κάθε φορά το εύρος των ανταλλαγμάτων το καθορίζει ο συσχετισμός των δυνάμεων, που στην προκειμένη περίπτωση είναι συντριπτικά υπέρ ημών.

Μπορούμε να επιβάλλουμε τους όρους μας, αρκεί αυτοί να έχουν διαμορφωθεί με βάση τα συμφέροντα της πατρίδας μας και όχι των άλλων.

Γιατί διαβάζω πως δεν θα πρέπει να επιμείνουμε στην θέση μας για να πάρει η κοινά αποδεκτή ονομασία συνταγματική μορφή, γιατί ο Ζaev δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Η απάντηση είναι: να βρεί.

Γιατί, μήπως έχει ο ΣΥΡΙΖΑ την πλειοψηφία για να περάσει το «Gorna Makedonija» από την βουλή των Ελλήνων; Ας ενδιαφερθούμε για τα του οίκου μας.

Η συγκεκριμένη συμπεριφορά του πρωθυπουργού που μετατράπηκε προσχηματικά σε αστεϊσμό, φανερώνει πόσο απέχει η ριζοσπαστική Αριστερά από την Εθνική συνείδηση του μέσου Ελληνα πολίτη.

Κανένας αστός πολιτικός δεν θα αστειευόταν με ένα παρόμοιο θέμα, γιατί αντιλαμβάνεται πως κάτι τέτοιο προσβάλλει την ταυτότητα εκατομμυρίων Ελλήνων.

Ελεύθερα και χαλαρά, λοιπόν, ο Α.Τσίπρας μπορεί να κάνει τα αστειάκια του για τα σύμβολα με τα οποία μεγάλωσαν δεκάδες γενιές Ελλήνων.