Έφτασε η στιγμή ο Υπουργός Εξωτερικών να επισκεφθεί την Θράκη

«Στην Θράκη και συγκεκριμένα στην Ξάνθη, λειτουργεί το Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων του οποίου η κύρια αποστολή είναι η επίβλεψη τήρησης της Συμφωνίας της Λωζάνης. Ο Ιωάννης Μεταξάς από το 1936(!) είχε εκφράσει την ανάγκη συντονισμού των ενεργειών των κρατικών υπηρεσιών με τη δημιουργία υπηρεσίας με τίτλο «Τμήμα Πολιτικών Υποθέσεων», στη Γενική Διοίκηση Θράκης, με προϊστάμενο υπάλληλο του ΥΠΕΞ και με αρμοδιότητα την παρακολούθηση των διατάξεων για την προστασία των μειονοτήτων Από την δημιουργία του Γραφείου, το οποίο είναι το μόνο στην Ελλάδα που μιλά απευθείας στον Υπουργό Εξωτερικών, είχε και μια δεύτερη αποστολή εξίσου σημαντική, να φέρει τους μουσουλμάνους κοντά στο Ελληνικό κράτος. Αυτή η αποστολή είχε μερική επιτυχία κατά την περίοδο της “μπάρας” αλλά ολοκληρωτική την επόμενη περίοδο.»

Το κείμενο είναι από άρθρο του «V» με τίτλο «αναβάθμιση και η εμπειρία ενός “Γραφείου” θα δώσει λύσεις στο μεταναστευτικό». Στο ίδιο άρθρο σημειωνόταν, «η Θράκη έχει το μοναδικό μοντέλο στο κόσμο ενός όχι απλά ανατρεπτικού Ισλάμ, αλλά ενός εξευρωπαϊσμένου Ισλάμ το οποίο ακόμα δεν μπορούν να αποκωδικοποιήσουν χώρες όπως η Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία, οι οποίες έχουν τεράστια προβλήματα με τον μουσουλμανικό πληθυσμό. Το Γραφείο με την εμπειρία που διαθέτει, με την αποδοχή που έχει από τον μουσουλμανικό πληθυσμό στην περιοχή και με την αναγκαιότητα που προκύπτει πλέον, μπορεί να φέρει σε πέρας τον ρόλο που είχε ως ιδέα ήδη από το 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς, να γίνει συντονιστής.»

Σήμερα οι Μουσουλμάνοι της Θράκης είναι οι μοναδικοί Μουσουλμάνοι στον κόσμο που έχουν κατακτήσει έναν μοναδικό τρόπο ζωής. Ασκούν απόλυτα ελεύθερα τα θρησκευτικά τους δικαιώματα, είναι ισότιμοι πολίτες με ίσες ευκαιρίες, και το κυριότερο, δεν νιώθουν ότι είναι θρησκευτική μειονότητα. Τα καταστήματα τους είναι μαζί με αυτά των Ελλήνων Χριστιανών, έχουν υπαλλήλους χριστιανούς η είναι οι ίδιοι υπάλληλοι, εργάζονται σε όλο το δημόσιο, και γενικά έχουν ίσες ευκαιρίες.

Αυτή η κατάκτηση οφείλεται και στην προσπάθεια της Ελληνικής Πολιτείας, ειδικά τα τελευταία 30 χρόνια. Το ξεκίνησε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ως Πρωθυπουργός, το συνέχισε ο Θεόδωρος Πάγκαλος ως υπουργός εξωτερικών, στην συνέχεια η Ντόρα Μπακογιάννη ως υπουργός εξωτερικών επίσης, και τέλος ο Αντώνης Σαμαράς ως Πρωθυπουργός. Ειδικά για τον τελευταίο, οι λύσεις που έδωσε έσβησε οποιαδήποτε αμφισβήτηση προς την πολιτεία από την μεριά των μουσουλμάνων, ακόμα και αυτών που ακολουθούν αναγκαστικά το Προξενείο.

Παρένθεση σε αυτή την περίοδο ήταν η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ με την οποία στην κυριολεξία φτάσαμε κοντά στον να τιναχθούν όλα στον αέρα. Από την μια μεριά η εγωκεντρική διοίκηση του Νίκου Κοτζιά στο ΥΠΕΞ, από την άλλη ο εμφύλιος στην Θράκη μεταξύ στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, και τέλος οι παιδαριώδης προσεγγίσεις στελεχών της ΕΥΠ . «Η προσπάθεια για την παύση λειτουργίας του Γραφείου Πολιτικών Υποθέσεων στην Ξάνθη σχεδόν κόντεψε να επιτευχθεί με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με αιχμή τον βουλευτή Ξάνθης, Χουσεϊν Ζεϊμπέκ και του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης. Τελικά με την στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα, το γραφείο παρέμεινε αλλά χωρίς όμως να ασκεί κανένα έργο.» ανέφερε επίσης το παραπάνω άρθρο

Και συνέχιζε με αφορμή την τραγική εκείνη περίοδο για την περιοχή, «στην Θράκη αυτή την στιγμή, τα κλιμάκια της ΕΥΠ είναι διαλυμένα, ο στρατός και ειδικά το Δ Σ Σ είναι στο έλεος του κάθε στρατηγού που θέλει να γίνει βουλευτής, και η αστυνομία δεν λαμβάνει καμιά οδηγία. Το Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων θα πρέπει να επανακτήσει όχι μόνο τον ρόλο του, αλλά και το κύρος προς τον Ελληνικό Λαό της Θράκης, Μουσουλμάνους και Χριστιανούς. Θα πρέπει επίσης η πολιτεία να καταλάβει την δυναμική του, να χρησιμοποιήσει την γνώση του και τα μοντέλα που έχει εφαρμόσει στην Θράκη, και στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας όπου θα εγκατασταθούν μουσουλμάνοι πρόσφυγες και λαθρομετανάστες μόνιμα πλέον στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αν δεν γίνει αυτό, τότε δεν θα μιλάμε για αυτοχειρία της χώρας για την Θράκη και την Βόρεια Ελλάδα γενικά, αλλά για σκόπιμη πολιτική που ως στόχο έχει την αποεθνικοποίηση της ευρύτερης περιοχής και την δημιουργία ενός “σύγχρονου” πολίτη στην περιοχή, ο οποίος θα φτιάξει το δικό του “Έθνος” για χάρη…της ευημερίας των λαών!»

Όμως τα πράγματα δεν προχώρησαν στο χειρότερο. Με την διοίκηση του Νίκου Δένδια, στο Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων βρέθηκαν δύο νέοι διπλωμάτες οι οποίοι έφτασαν με σκοπό να εργαστούν, και Αστυνομία – ΕΥΠ απέκτησαν και πάλι τον ρόλο τους ο οποίος φάνηκε και στην επίθεση του Μαρτίου (2020) στον Έβρο. Για τον στρατό τα πράγματα πήγαν ακόμα καλύτερα. Μετά την διοίκηση του Γιώργου Καμπά στο Δ Σώμα Στρατού επί σύριζα (μετέπειτα αρχηγός ΓΕΣ) που είχε μετατρέψει το Σώμα σε θίασο εορταστικών εκδηλώσεων και με άρματα που κερνούσαν κρασιά και συναυλίες σε όλη την Θράκη, τον Ιανουάριο του 2020 το Σώμα ανέλαβε ο Αντιστράτηγος Λαλούσης, λίγο πριν την επίθεση του Μαρτίου, και η κίνηση αυτή ήταν σωτήρια.

Με όλα τα παραπάνω, και με την δυναμική που έχει αποκτήσει η Ελλάδα στην Εξωτερική πολιτική, ήρθε η στιγμή ο Νίκος Δένδιας να μεταβεί στην Θράκη για δύο πολύ σημαντικούς λόγους. Ο πρώτος είναι να δείξει στους νέους συμμάχους, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου αντιστέκεται στην Τουρκία, η οποία προσπαθεί να αλλάξει τους μουσουλμάνους της περιοχής, να τους φέρει στο δικό της ακραίο Ισλάμ, και να τους απομακρύνει από το Ισλάμ, το ανατρεπτικό, που είναι έξω από τον πολιτική και πιο κοντά σε αυτό των Αράβων.

Ο δεύτερος λόγος είναι ο ρόλος της Θράκης στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Η περιοχή δεν έχει απλά γεωπολιτική αξία, αλλά γεωστρατηγική αφού ενώνει τα συμφέροντα πολλών χωρών. Άρθρο του «V» «Κρήτη – Θράκη: Το «Στρατηγικό Βάθος» και ο «Αντικαταστάτης» της Τουρκίας» σημείωνε «η Τουρκία σήμερα, γιατί ο προηγούμενος ρόλος της έχει σχεδόν εκμηδενιστεί, έχει έναν σημαντικό γεωστρατηγικό ρόλο. Είναι διατεθειμένη να γίνεται για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της (όποιος της έχει απομείνει) ο χρήσιμος «Υποτακτικός», έτοιμος να δώσει νεκρούς και να συμμετέχει σε πολέμους ώστε να διατηρηθεί η σχέση αυτή. Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι η Τουρκία είναι ότι δεν έχει επιβάλλει καμία δική της πολιτική. Μπορεί στην καθημερινότητα να φαίνονται εντυπωσιακά, οι εικόνες με drone να χτυπάνε ομάδες χωρίς αντιαεροπορική υποστήριξη, δηλώσεις με χάρτες, εντυπωσιακές εικόνες από εισβολές σε λωρίδες γης που οικειοθελώς άφησαν οι Κούρδοι, αλλά στην μεγάλη εικόνα, η Άγκυρα μάχεται για την επιβίωση της με την ιστορία. Κατάφερε να φέρει τους Ρώσους στα νότια σύνορα της, να συμμετέχει σε δύο πολέμους στους οποίους ως «Αντιπρόσωπος« του ΝΑΤΟ χωρίς να έχει ουσιαστική παρέμβαση στην εξέλιξη τους, και να δημιουργήσει μια βαθιά διχασμένη κοινωνία. Αν το μέλλον αποδείξει ότι η Άγκυρα με τις υποχρεώσεις που έχει δημιουργήσει, τις ανάγκες επαναπροσέγγισης με Ευρώπη, Ισραήλ και ΗΠΑ, «προσληφθεί» και για την αντιπαράθεση με το Ιράν, τότε η ρήξη και με το ακραίο Ισλάμ θα είναι καταλυτική για εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας»

Και συνέχιζε «από την άλλη μεριά της μεγάλης αυτής εικόνας είναι η Ελλάδα. Μια χώρα σημαντική για την Ευρώπη, για το ΝΑΤΟ αλλά κυρίως για την ΗΠΑ. Αν βάζαμε τίτλο στις παρακάτω γραμμές, ναι η Ελλάδα είναι πιο σημαντική χώρα από την Τουρκία. Για την Ευρώπη ως εταίρος η επιβίωση και ο ρόλος της Ελλάδας είναι καίριος για τις πολιτικές της κάθε χώρας ξεχωριστά, για το ΝΑΤΟ αν και έπαψε να είναι το «Μαξιλάρι» της Συμμαχίας μετά και την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας, αποτελεί σημαντική δύναμη στην αντιβαλλιστική προστασίας της Ανατολικής πτέρυγας αλλά και σημείο εκκίνησης για την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Για τις ΗΠΑ όμως, αποτελεί ο Στρατηγικό Βάθος για την Ανατολική Ευρώπη, την Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική. Όποιος αποκωδικοποιήσει τις συμφωνίες στην Αμυντική Συνεργασία ανάμεσα σε Ελλάδα – ΗΠΑ και τις Αμερικανικές επενδύσεις, θα κατανοήσει ότι οι ΗΠΑ (όπως και για όλα τα Βαλκάνια) θέλουν μια οικονομική και κοινωνική σταθερότητα σε αυτό το Στρατηγικό Βάθος που λέγεται Ελλάδα. Ο ρόλος της Σούδας είναι καταλυτικός σε αυτή την πολιτική των Αμερικανών. Η αξία της μεγεθύνεται όσο οι εντάσεις αυξάνονται στην Ανατολική Μεσόγειο , την Λιβύη και την Ανατολική Ευρώπη. Αυτός ο ρόλος θα γίνει ακόμα πιο σημαντικός, και για την Ελλάδα, όταν η Σούδα «περιστοιχιστεί» και από δύο ναυπηγεία αμερικανικών συμφερόντων, αυτά της Σύρου και της Ελευσίνας. Αυτό το «τρίγωνο υποστήριξης» θα επιτρέψει στον 6ο Στόλο να παραμείνει μόνιμα στην περιοχή και να μην επιστρέφει στις ΗΠΑ για τα μεγάλα κλιμάκια υποστήριξης.»

Και κατέληγε «η Ελλάδα όμως γίνεται ακόμα πιο σημαντική για τις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω της Θράκης. Ο ρόλος της περιοχής ήταν στα σχέδια των Αμερικανών, αλλά την ανέδειξε και την εφεύρε ουσιαστικά ο Αμερικανός Πρέσβης στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ. Μέχρι την έλευση του Τζέφρι Πάιατ, η Θράκη και ειδικά η Αλεξανδρούπολη ήταν στα χέρια κάθε λογής γραφικού. Από την μια Ρώσοι «αντιπρόσωποι» που αναλώθηκαν σε life style και υποσχέσεις, και από την άλλη ακραίοι του Τουρκικού Προξενείου και Έλληνες πατριδικάπηλους που έχτιζαν καριέρες στην περιοχή. Ο Αμερικανός Πρέσβης γνώριζε πολύ καλά ότι η Θράκη ήταν η συνέχεια της πολιτικής των ΗΠΑ στην Ουκρανία και την Ανατολική Ευρώπη και την κρίσιμη στιγμή έδωσε στο Στέιτ Ντιπαρτμεντ την άλλη εικόνα, αυτή ότι η Θράκη αποτελεί την αρχή της πολιτικής για τις παραπάνω περιοχές. Εκεί κάπου ήταν που κάποιες φωνές από την Αλεξανδρούπολη έπαιξαν τον ρόλο τους και έδωσαν την πραγματική διάσταση της περιοχής, και την υποστήριξη τους.»

Ναι, ίσως ήρθε η στιγμή να πούμε ότι η Θράκη είναι πιο σημαντική ακόμα και από την Σούδα. Ένα σύνολο χωρών όπως, Ουκρανία, Γεωργία, όλα τα Βαλκάνια, η Πολωνία και οι Βαλτικές Χώρες, εξαρτώνται πλέον όχι έμμεσα, αλλά άμεσα από την περιοχή. Από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, την Εγνατία Οδό και την Σιδηροδρομική Εγνατία. Και όλες αυτές οι χώρες είναι άμεσα συνδεδεμένες με τα Αμερικανικά συμφέροντα.

Υπάρχει όμως και κάτι πιο σημαντικό για το ίδιο το Έθνος. Η Θράκη είναι ο συνδετικός κρίκος του Ελληνισμού, από το Κάιρο, τον Λίβανο, την Κύπρο, τα νησιά του Αιγαίου, και από εκεί μέχρι την Μαριούπολη, τον Πόντο και την Μολδαβία. Ποτέ ξανά μια περιοχή δεν ήταν τόσο σημαντική για το Έθνος. Υπήρξαν μέρη όπου ο Ελληνισμός αντιστάθηκε, αλλά μετά από σχεδόν 2200 χρόνια, ο Ελληνισμός βρίσκει αυτό το «σκαλί» (την Θράκη( για να εκδιώξει από τα ιστορικά του μέρη που φτάνουν έως και 6000 χρόνια πριν, τον Πανσλαβισμό και τον Παντουρκισμό.