Εδώ που φτάσαμε, θα λογαριαστούμε όλοι με την στάση μας

Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Δύση, και όχι μόνο με την Ελλάδα, έχουν φτάσει σε ένα σημείο όπου με κάποιο τρόπο οι τριβές έχουν ξεπεράσει κατά πολύ θέματα οικονομίας και πολιτικής.

Ο Τούρκος Πρόεδρος έχει οδηγήσει την χώρα , για προσωπικά οφέλη, σε ένα τέτοιο αδιέξοδο που καθημερινά πολεμά με δύο σημαντικούς αντιπάλους, ο ένας στον εσωτερικό και τον Τουρκικό λαό, και ο άλλος οι ακραίοι μουσουλμάνοι ανά τον κόσμο όπου ο ίδιος παρουσιάστηκε ως ο ηγέτης και προστάτης τους. Η δήλωση του Τούρκου Προέδρου, άνευ λογικής, στην οποία ανέφερε ότι η στάση της Δύσης απέναντι στην Αγία Σοφία είναι επίθεση στα κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας, είναι ενδεικτικό της κατάστασης

Απέναντι σε αυτά τα δεδομένα, η Ελληνική κυβέρνηση έχει καταφέρει όχι απλά να δημιουργήσει μια παράλληλη πολιτική με αυτή την βασικών παικτών και συμμάχων στην περιοχή, αλλά για πρώτη φορά να πάρει και πρωτοβουλίες οι οποίες αποτυπώνονται όχι μόνο σε δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού, του υπουργού εξωτερικών και του υπουργού άμυνας, αλλά και σε αξιωματούχους τρίτων χωρών.

Όμως αυτά περισσεύουν όταν στην Ελλάδα και στα ΜΜΕ κυριαρχούν δύο πράγματα, η Γενί Σαφάκ και οι αναλύσεις για το τι επιδιώκει η Τουρκία, αναλύσεις οι οποίες φτάνουν σε σημείο να ξέρουμε τι θα πει ο αναλυτής-σχολιαστής πριν ξεκινήσε. Σε αυτά τα δύο έρχεται να προστεθεί και ο ρόλος που καλείται, η επιδιώκει να παίξει ο καθένας από εμάς. Σε αυτό όμως ένα είναι σίγουρο, όλοι εμείς που αρθρογραφούμε, όλοι οι άλλοι που δίνουν συνεντεύξεις, κάνουν πεντάλεπτες παρεμβάσεις σε πρωινές εκπομπές, και όλοι όσοι έχουν ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο, οι πολίτες δηλαδή, κάνουν πως τάχα ξέρουν. Και δεν φτάνει που κάνουν πως τάχα ξέρουν , δίνουν και συμβουλές στην ίδια την χώρα και στο υπουργείο εξωτερικών τι πρέπει να κάνει.

Το χειρότερο από όλα όμως δεν είναι ότι δίνουν οδηγίες σε αυτούς που χειρίζονται τις τύχες της χώρας και γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι πρέπει να πράξουν, αλλά δημιουργούν και τάσεις ηττοπάθειας, είτε γιατί θέλουν να αποδείξουν ότι γνωρίζουν καλύτερα, είτε γιατί θέλουν πολιτικά να πλήξουν την κυβέρνηση, είτε γιατί “πατριωτικοί στρατοί” στο διαδίκτυο απαξιώνουν την χώρα κατόπιν εντολής τρίτων χωρών.

Έτσι έκαναν και με την δήλωση του Κύπριου Προέδρου σχετικά με το αποτέλεσμα στρατιωτικής σύγκρουσης με την Τουρκία, αγνοώντας φυσικά ότι η διαπραγματευτική τακτική μιας χώρας μπορεί για κάποιο λόγο να περιλαμβάνει και τέτοιες δηλώσεις θέλοντας να εκθέσει τον αντίπαλο. Έτσι έκαναν και με τον Θάνο Ντόκο, ο οποίος με την δήλωση του πήρε πάνω τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από τον Χαφτάρ, πριν το ταξίδι του Νίκου Δένδια στην Λιβύη. Το ίδιο είχαν κάνει με τον Θ.Ντόκο και όταν είχε κάνει την δήλωση για την συνεκμεττάλευση όταν επιδεικτικά αγνόησαν ότι η αναφορά ήταν για τα σημεία όπου η ΑΟΖ των δύο χωρών θα ήταν πάνω στο κοίτασμα. Το ίδιο έκαναν και με τον Χρήστο Ροζάκη, ο οποίος σε μια συνέντευξη που ο δημοσιογράφος έκανε δημοσιογραφικές ερωτήσεις και αυτός απαντούσε καθαρά νομικά, ουδείς ήθελε να κατανοήσει τι ακριβώς εννοούσε. Φυσικά ο “προδότης” Ροζάκης κρεμάστηκε στα κάγκελα για τις νομικές απαντήσεις για το Καστελόριζο, αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε με τα όσα ανέφερε για την αποστρατικοποίηση των νησιών. Το πιο ενδιαφέρον στην περίπτωση του Χρήστου Ροζάκη είναι ότι η αναφορά του για το Καστελόριζο δεν έγινε σημαία στα Τουρκικά ΜΜΕ.

Όλοι μας λοιπόν, και ειδικά αυτοί που έχουν απόψεις σαν τον Δακτύλιο του κέντρου, το επόμενο διάστημα θα λογαριαστούμε τι στάση κρατήσαμε πριν την κρίση και τι πληροφορία, ενημέρωση και τέλος, ηθικό δώσαμε στον λαό ο οποίος δεν θέλει σε καμιά περίπτωση να ταπεινωθεί απέναντι στην ιστορία του για δεύτερη φορά.