Η διπλωματία των πολιτών και των κινημάτων στηρίζει τις ελληνικές θέσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη

Η παραδοσιακή άποψη των θεωρητικών των διεθνών σχέσεων είναι ότι τα κράτη (και δευτερευόντως οι διεθνείς οργανισμοί και οι πολυεθνικές εταιρίες) αποτελούν τους μοναδικούς «παίκτες» στο διεθνές σύστημα.

Ωστόσο στην αυγή του 21ου αιώνα και μετά από μια εντυπωσιακή ανάπτυξη στη δεκαετία του ’90, περισσότερες από 37.000 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις δραστηριοποιούνται στο διεθνές πεδίο.

Ιδιαίτερα μάλιστα στις αναπτυσσόμενες και στις υπό μετάβαση χώρες, η επιρροή τους είναι πολύ σημαντική. Μάλιστα ορισμένες από τις οργανώσεις αυτές διαχειρίζονται προϋπολογισμούς μεγαλύτερους από τους αντίστοιχους πολλών κρατών.

Στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν  είδαμε τη   “διπλωματία των πολιτών και των κινημάτων” να βρίσκει εφαρμογή στην Αραβική Άνοιξη και στις διαδηλώσεις της Αιγύπτου, ενώ στο (σχετικά) μακρινό παρελθόν θυμόματα τις πολυπληθείς και μαζικές συγκεντρώσεις για το “μακεδονικό” ή για τους βομβαρδισμούς στην ΟΔ Γιουγκοσλαβία από το ΝΑΤΟ.

Σε θεωρητικό επίπεδο η “διπλωματία των ενεργών πολιτών και των κινημάτων” μπορεί να φέρει σε πέρας τους στόχους της δημοκρατίας, της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αποτελεί , μάλιστα, και νέα πρακτική αρκετών κυβερνήσεων να κινηθούν προς την κατεύθυνση αυτή, στο πλαίσιο μιας ειρηνικής, πολυεπίπεδης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.

Η “παραδοσιακή σχολή” εκτιμά  ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να πρυτανεύσουν μαξιμαλιστικές θέσεις με κίνδυνο ευέλικτες κινήσεις και λεπτοί χειρισμοί, καθώς και συμβιβασμοί κατά τη διαπραγμάτευση, να θεωρηθούν «προδοσία» και να εξωθούνται στο όνομα του λαού, κυβέρνηση και διπλωματία σε ακραίες καταστάσεις. Ιδιαιτέρως προσεκτικοί πρέπει να είμαστε στο ρόλο που έχει η “ενεργή διπλωματία των πολιτών” στο χειρισμό των Εθνικών Θεμάτων.

Οι υπέρμαχοι της κινηματικής αντίληψης της πολιτικής θεωρούν ότι με τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις ο λαός θα πιάσει «στασίδι» στο τραπέζι των συζητήσεων για να επιβάλει τη θέλησή του, τρομάζοντας τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Ντάισελμπλουμ και την «παρέα» τους.

Με αυτό το σκεπτικό φαίνεται ότι κινείται και η ελληνική Κυβέρνηση που ζητά στήριξη στις θέσεις της Χώρας μέσα από διαδηλώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Χιλιάδες άτομα έχουν συγκεντρωθεί στην πλατεία Συντάγματος, ζητώντας «ανάσα αξιοπρέπειας» και διαδηλώνοντας κατά της λιτότητας. Συγκεντρώσεις συμπαράστασης στις ελληνικές θέσεις πραγματοποιούνται σε πολλές πόλεις, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.

Καλέσματα για συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στους Έλληνες έχουν γίνει και σε μεγάλες πόλεις του εξωτερικού, όπως στο Βερολίνο, το Δουβλίνο, τη Λευκωσία, τις Βρυξέλλες, το Παρίσι, τη Ρώμη μέχρι και τη Βραζιλία.

Στο Λονδίνο, διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από την Εθνική Πινακοθήκη στην πλατεία Τραφάλγκαρ κρατώντας πλακάτ με συνθήματα, όπως «Δώστε μία ευκαιρία στην Ελλάδα».

Στα παλλαϊκά συλλαλητήρια της Κυριακής καλεί ο Μανώλης Γλέζος, ζητώντας από όλους “όπου γης σ’ Ανατολή και Δύση, να δείξουν τη συμπαράστασή τους, την αλληλεγγύη τους στον Ελληνικό Λαό που αγωνίζεται ν’ ανακτήσει την Ανεξαρτησία του και να βγάλει τη θηλιά που του έχουν φορέσει στο λαιμό οι δανειστές του”.

Αναλυτικά το κάλεσμα του Μ. Γλέζου:

Την Κυριακή 15/2 παρόντες στο προσκλητήριο της Ιστορίας

Ηχείστε, του βασανισμένου Λαού οι Σάλπιγγες, το εγερτήριον των συνειδήσεων σάλπισμα.

Ξεσηκωθείτε, γρηγορείτε, προσέλθετε στο προσκλητήριο της ιστορίας μας.

Εμείς, πιστοί, στις παρακαταθήκες όσων θυσιάστηκαν, στα καλέσματα όσων αγωνίστηκαν, στα οράματα όσων προετοίμασαν το μέλλον που είναι εδώ, θα πλημμυρίσουμε την Κυριακή 15 Φεβρουαρίου με την απόφαση μας δρόμους και πλατείες.

Καλούμε, εγκαλούμε, προσκαλούμε όλες τις αγραυλούσες συνειδήσεις, όπου γης σ’ Ανατολή και Δύση, να δείξουν τη συμπαράσταση τους, την αλληλεγγύη τους στον Ελληνικό Λαό, που αγωνίζεται ν’ ανακτήσει την Ανεξαρτησία του και να βγάλει τη θηλιά που του έχουν φορέσει στο λαιμό οι δανειστές του.

Μανώλης Γλέζος Βρυξέλλες 15/2/2015