Η δυναμικότητα και τα προβλήματα της Τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας

Νεώτερες πληροφορίες για την πορεία της Τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας δημοσίευσε η ιστοσελίδα Shephard.

Σύμφωνα με την εν λόγω ιστοσελίδα ο ετήσιος κύκλος εργασιών της Τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας για το έτος 2016 έφτασαν τα 6 δις δολάρια, ενώ οι εξαγωγές της συμπεριλαμβανομένων και των διεθνών προγραμμάτων στα οποία συμμετέχει η βιομηχανία της γειτονικής χώρας έφτασαν τα 1,68 δις δολάρια.

Όπως αναφέρει σε μελέτη του το Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM), περισσότερες από 500 τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες δραστηριοποιούνται ενεργά στον τομέα αυτό και σχεδόν 3.000 προϊόντα της αμυντικής βιομηχανίας έχουν αναπτυχτεί και κατασκευαστεί τα τελευταία χρόνια.

Όπως επισημαίνει η ιστοσελίδα το 2016 το Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας διαχειρίστηκε 460 διαφορετικά προγράμματα συνολικής αξίας 34,6 δις δολαρίων.

Στόχος της ηγεσίας του Υφυπουργείου αμυντικής βιομηχανίας είναι όχι μόνο η κατασκευή κατόπιν μεταφοράς τεχνολογίας ή την απόκτησης της άδειας παραγωγής, αλλά και η ανάπτυξη νέων προϊόντων τα οποία θα καλύπτουν τις εγχώριες ανάγκες, καθώς και την πώληση του στο εξωτερικό.

Από την αρχή της προσπάθειας του Τουρκικού κράτους να αναπτύξει εγχώρια αμυντική βιομηχανία το 1984 στόχος ήταν ο περιορισμός της εξάρτησης των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων από τους ξένους προμηθευτές μετά την τραυματική εμπειρία του Αμερικανικού εμπάργκο πώλησης όπλων που επιβλήθηκε μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Παρά όμως τα θετικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν αυτή την προσπάθεια της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας τα προβλήματα δεν λείπουν αφού όπως αναφέρει το δημοσίευμα οι κίνδυνοι για την πραγματοποίηση επενδύσεων στην αμυντική βιομηχανία, στην ανάπτυξη νέων προϊόντων και στην πρόσληψη ανθρώπινου δυναμικού είναι μεγάλοι ιδιαίτερα για τις ιδιωτικές εταιρείες.

Μπορεί ο πυρήνας των δραστηριοτήτων της αμυντικής βιομηχανίας να υλοποιείται από τις κρατικές εταιρείες, ο ιδιωτικός φορέας δεν έχει μείνει πίσω αντιμετωπίζοντας πολλά προβλήματα.

Μεταξύ αυτών οι τουρκικές ιδιωτικές εταιρείες αντιμετωπίζουν προβλήματα στην εξεύρεση πόρων, στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, ενώ δεν θα πρέπει να αγνοηθεί το πολιτικό ρίσκο.

Επιπλέον ένας ακόμη παράγοντας που επηρεάζει αρνητικά την αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας είναι ο μεγάλος χρονικός κύκλος που απαιτείται από την έναρξη του κάθε αμυντικού αναπτυξιακού προγράμματος μέχρι την ένταξη του προϊόντος σε υπηρεσία στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του άρματος Altay η ανάπτυξη του οποίου ξεκίνησε το 2006 με τα πρώτα άρματα της αρχικής πιλοτικής παράγωγης να παραδίνονται το 2020 δηλ σχεδόν 14 χρόνια από την έναρξη του προγράμματος.

Αντίστοιχη ήταν και η πορεία των δύο αντιαρματικών πυραύλων Mizrak-U και Mizrak-O, η ανάπτυξη των οποίων ξεκίνησε το 2005 και η μαζική παραγωγή τουλάχιστον για τον πρώτο πύραυλο ξεκίνησε το 2016.

Τέλος, σημαντικός παράγοντας για την βιωσιμότητα των ιδιωτικών τουρκικών αμυντικών εταιρειών είναι η δυνατότητα ανάπτυξης αμυντικών προϊόντων με προοπτικές εξαγωγών. Για όλους αυτούς τους λόγους καταλήγει το άρθρο είναι σημαντική η κρατική βοήθεια η οποία μέχρι σήμερα δίνεται διαχρονικά ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις που διοικούν την Τουρκία.