Δήμαρχε, μετρήθηκες και βρέθηκες ελλιπής
Παρακολούθησα και εγώ το βίντεο με τις δηλώσεις του συντοπίτη μου μουσουλμάνου δήμαρχου, στην Προύσα κατά την ετήσια Γενική συνέλευση του συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης. Διάβασα όσους έσπευσαν να μεγαλοποιήσουν τις δηλώσεις του, όσους μίλησαν για φιλοδοξία να γίνει ο νέος Σαδίκ Αχμέτ, όσους ζήτησαν να «μαζευτεί», όσους υπερακόντισαν σε υπερβολή, άκουσα και τον ίδιο να δηλώνει ότι παραποιήθηκαν οι δηλώσεις του και χάθηκαν στην μετάφραση.
Με καλή διάθεση γιατί ομολογώ ότι τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση για τον νεαρό συνάδελφο μου, προσπάθησα να τον ψυχολογήσω. Τον έβλεπα αμήχανο και αδικαιολόγητα φοβικό, απέναντι σε ένα απαιτητικό και ξένο ακροατήριο. Προτίμησε να ξεπεράσει την εμφανή νευρικότητα του με ένταση και επιθετική ρητορική, με φράσεις επιπόλαιες και αβασάνιστες, παραληρώντας κάποια στιγμή από υπερβάλλοντα τουρκισμό, ωσάν να του ζήτησε κανείς να τον μετρήσει. Έδειχνε την αγωνία του να γίνει αποδεκτός από ένα ακροατήριο που ούτε τον ψηφίζει, ούτε τον γνωρίζει. Γιατί όλα αυτά τα αχρείαστα;
Τα σημεία που εστιάζω είναι τα παρακάτω:
Α). Μίλησε για τουρκική μουσουλμανική μειονότητα, ξεπερνώντας κάθε εθνική γραμμή, επαναλαμβάνοντας την γνωστή ρητορική που υιοθετεί η Τουρκία και οι παραμουφτήδες αυτής, στην Θράκη.
Β). Ευχαρίστησε τον παριστάμενο παραμουφτή εκδηλώνοντας μια αδικαιολόγητη αμφισβήτηση της ελληνικής έννομης τάξης, στην οποία υποτίθεται ορκίστηκε ως δήμαρχος.
Γ). Ευχαρίστησε τον Πρόεδρο του αλυτρωτικού Συλλόγου για την βοήθεια που του παρέσχε στην εκλογή του ως δήμαρχο. Αυτό ίσως είναι το σημαντικότερο όλων των υπολοίπων, τα οποία θα μπορούσα να τα ακούσω έστω και αν δεν συνάδουν με Έλληνα δικηγόρο κι γνώστη των νόμων και των συνθηκών. Η επιβεβαίωση ότι ένας ξένος σύλλογος που εμφανώς χρησιμοποιείται από το τουρκικό κράτος ως μοχλός άσκησης εξωτερικής πολιτικής, παρεμβαίνει στο εσωτερικό της Ελλάδος, επηρεάζοντας την εκλογή βουλευτών και δημάρχων είναι ίσως το πιο σημαντικό της ανεπίτρεπτης αυτής ομιλίας του δημάρχου. Το είχα επισημάνει και παλιότερα, είναι πλέον αυταπόδεικτο και ο δήμαρχος το παραδέχτηκε χωρίς να το σκεφτεί, ότι στην Θράκη όλοι οι εκπρόσωποι της μειονότητας (με κάποιες ίσως ελάχιστες εξαιρέσεις) εκλέγονται από παρακρατικούς μηχανισμούς (παραμουφτήδες, συλλόγους, οργανώσεις και τουρκικό προξενείο). Είναι θλιβερό και αποδεικνύει το εύρος της επιπολαιότητας του νεαρού δημάρχου, που ομολόγησε και αποδέχεται πως δεν εκλέχτηκε από τους δημότες του, αλλά από τους τουρκικούς συλλόγους που μεταφέρουν ψηφοφόρους, εξαναγκάζοντας την μειονότητα σε συγκεκριμένη συμπεριφορά. Επέδειξε μια αχρείαστη δουλικότητα αναγνωρίζοντας την συμβολή των παρακρατικών στην εκλογή του.
Δ). Απολογήθηκε γιατί αν και απόφοιτος ελληνικού δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου, δεν έχασε τον τουρκισμό του (!). Με αυτήν την δήλωση έδωσε λαβή στους πολέμιους της θεσμοθετημένης ποσόστωσης εισαγωγής στα ΑΕΙ που ισχύει για τα παιδιά της μειονότητας και προσέβαλε την ίδια την χώρα που τον ανέδειξε. Ε).Δίχασε τον λαό του δήμου του, χωρίζοντας τον αδικαιολόγητα σε όσους συμφωνούν και σε όσους διαφωνούν μαζί του και επέπληξε τους ομόθρησκους του ότι συνεργάζονται με τον χριστιανό αντίπαλο του, αποδεικνύοντας τελικά ότι μάλλον δεν κατάλαβε ποιος είναι ο ρόλος του και τέλος Στ).Απήγγειλε ένα ποίημα υπερβάλλοντος τουρκισμού, θυμίζοντας μου δεκάχρονο παιδάκι που απαγγέλει ποιηματάκια σε εθνικές γιορτές.
Γιατί όλο αυτό το παραλήρημα κύριε δήμαρχε; Είχες κανένα λόγο να προκαλέσεις όλη αυτήν την αναστάτωση; Ήταν αυθόρμητη ή προσχεδιασμένη η ομιλία σου; Είχες κανένα λόγο να επιδιώξεις την αποδοχή σου από ένα ακροατήριο που δεν σε γνωρίζει, ή μήπως έπρεπε να το κάνεις από υποχρέωση σε κάποιους που σε επέλεξαν για συγκεκριμένο σκοπό, να πρωταγωνιστήσεις στην περιοχή;
Εσύ δήμαρχε, δεν είσαι πρόσφυγας, ούτε μετανάστης, δεν αναζητάς μητέρα πατρίδα όπως υπονόησες στην ομιλία σου. Εσύ είσαι γέννημα θρέμμα, Έλληνας μουσουλμάνος πολίτης, δεν έχεις να απολογηθείς σε κανένα, ούτε ζητάς τα εύσημα κανενός. Εσύ απολογείσαι (έτσι θα έπρεπε) μόνο στον λαό σου, στου συντοπίτες σου που σε ψήφισαν, χριστιανοί και μουσουλμάνοι γιατί πίστεψαν στις δυνατότητες σου.
Πήγες σε δημόσιο σχολείο, σε δημόσιο ελληνικό Πανεπιστήμιο, γιατί αυτή η χώρα που σε ανέδειξε, σεβάστηκε τόσο την διαφορετική ταυτότητα σου, όσο και την θρησκεία σου, σε μόρφωσε, επένδυσε επάνω σου δίνοντας σου την ευκαιρία να απολαύσεις το προνόμιο ανώτατης εκπαίδευσης, και αντί να καμαρώνεις που εσένα δεν σε περιόρισαν, ούτε καθόρισαν άλλοι το μέλλον σου, υποχρεώνοντας σε να ακολουθήσεις τουρκικά πανεπιστήμια για να σε μετατρέψουν σε μισθοφόρο «στρατιώτη» της πολεμοχαρούς εξωτερικής πολιτικής τους, απολογήθηκες γιατί είσαι ξεχωριστός, λές και το ξεχωριστός είναι ντροπή. Ποια πατρίδα και ποια αδέλφια αναζητάς άραγε, δήμαρχε; Ποιος είναι ο γνωστός εχθρός της απέναντι πλευράς που υπονόησες στην ομιλία σου;
Μετρήθηκες δήμαρχε και βρέθηκες ελλιπής. Απέδειξες ότι η πολιτική είναι ένα σπαθί που πρέπει να έχεις δυνατά χέρια για να το σηκώσεις και εσύ δυστυχώς, δεν έχεις. Παρά την αρχική απογοήτευση της ομιλίας σου όμως, δεν θα με αναγκάσεις να αναθεωρήσω την δική μου στάση ζωής. Δεν θα σταματήσω να πιστεύω στην ελπιδοφόρα δυναμική αυτού του ευλογημένου τόπου.
Στους χριστιανούς και στους μουσουλμάνους της Θράκης που ευημερούν απολαμβάνοντας όλα τα προνόμια μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατικής χώρας που σέβεται και τιμά όλους τους πολίτες της ανεξαρτήτως θρησκεύματος και καταγωγής. Σε όλους εμάς που καθημερινά αγωνιζόμαστε χωρίς προκαταλήψεις και φανατισμούς στον ίδιο στίβο, χωρίς διακρίσεις. Και να θυμάσαι, ότι οι πρόγονοι σου που ζούσαν στην Θράκη, πριν την συνθήκη της Λωζάνης, επέλεξαν Ελλάδα, αντί Τουρκία και Βουλγαρία.
Επέλεξαν Ελλάδα συνειδητά και νηφάλια, γιατί γνώριζαν ότι μόνο η Ελλάδα μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια και τον σεβασμό της προσωπικότητας τους. Εσύ ως δήμαρχος της ελληνικής δημοκρατίας, οφείλεις υπακοή εις το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους και να υπηρετείς τον λαό σου, αποφεύγοντας τις δηλώσεις ρατσιστικού και φυλετικού μίσους και ειδικά της αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας. Αυτό ζητά η πατρίδα σου η Ελλάδα από σένα που σε ανέδειξε ως δήμαρχο και μέσω εσού ζητά να λύσει τα προβλήματα των δημοτών σου, χωρίς να απαιτεί να απαγγέλεις ποιήματα εθνικιστικού φανατισμού, ούτε δηλώσεις αιώνιας αφοσίωσης.