Δεν υπάρχει κανένας διάλογος με την εξαρτημένη Τουρκία

Αυτή την φορά τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά από τις τρεις προηγούμενες φορές (1976,1987,1996). Η Ελλάδα έχει φτάσει στο σημείο που απειλείται η ίδια ακεραιότητα της και το Σύνταγμα δεν δίνει καμία επιλογή πέρα της υπεράσπισης της Εθνικής κυριαρχίας.

Και είναι τελείως διαφορετικά γιατί η Τουρκία δεν είναι πλέον ο κύριος παράγοντας στην περιοχή. Τις εποχές εκείνες ήταν η χώρα Πρώτης Γραμμής για την Σοβιετική Ένωση και το Ιράν. Σήμερα είναι απόλυτα εξαρτημένη ενεργειακά από την Ρωσία, είναι απόλυτα εξαρτημένη ενεργειακά από το Ιράν, και τέλος, είναι απόλυτα εξαρτημένη από την Γερμανική οικονομία και την Ευρώπη.

Απέναντι της έχει μια χώρα, την Ελλάδα, η οποία έχει αποδείξει ότι είναι πιστή σύμμαχος, λειτουργεί απόλυτα με το Διεθνές Δίκαιο κάτι που ενισχύει τις συμμαχίες, και έχει αποδείξει επίσης ότι στην επικράτεια της έχει μια ισχυρή κοινωνία η οποία στάθηκε στο ύψος της χωρίς να δημιουργήσει προβλήματα στην χώρα.

Αυτή η σταθερότητα που εκπέμπει, είναι αυτό που χρειάζονται δύο πολύ βασικοί σύμμαχοι της Ελλάδας, των ΗΠΑ και Ισραήλ. Αυτή η σταθερότητα και η γεωπολιτική αξία της Ελλάδας για την Ευρώπη και τους ενεργειακούς σχεδιασμούς, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια στις δύο συμμαχικές χώρες.

Η Ελλάδα είναι πλέον το Στρατηγικό Βάθος των ΗΠΑ για την Μέση Ανατολή, την Βόρεια Αφρική και την Ανατολική Ευρώπη, ενώ για το Ισραήλ, είναι το Βάθος που χρειάζεται ως χώρα την στιγμή που το Ιράν έχει φέρει το πόλεμο στην πόρτα του, στα σύνορα με την Συρία.

Η Ελλάδα εκμεταλλευόμενη τα παραπάνω, και όσα συμβαίνουν γύρω από την Τουρκία, είναι σε θέση να θέτει αυτή τους όρους διαλόγου. Ναι πρέπει να μιλήσουμε με την Τουρκία (εδώ μιλάνε οι ΗΠΑ με τους Ταλιμπάν) αλλά όχι πάνω στην Κόκκινες Γραμμές της χώρας, και η Αθήνα όσες πιέσεις και να δεχτεί από το Βερολίνο, δεν θα το κάνει