Δεν μιλάμε με τους «φίλους» των ανταγωνιστών μας

Πριν λίγες ημέρες συναντήθηκα με αναλυτή από το Αζερμπαϊτζαν και ο οποίος ειδικεύεται στον Καύκασο. Βρέθηκε στην Ελλάδα και μου ζήτησε να με γνωρίσει αφού του έκανε εντύπωση πως υπάρχει κάποιος, στην φιλική Ελλάδα για αυτόν,  όπου αποτυπώνει την πραγματικότητα στον Καύκασο ειδικά όσο αφορά το Καραμπάχ.

Από την κουβέντα που είχαμε, διαπίστωσα πως η χώρα μας κάνει ένα τεράστιο λάθος(;) με την Τουρκία, δεν μιλά σε ανώτερο επίπεδο και δεν αναπτύσσει σχέσεις με τους «φίλους» των ανταγωνιστών μας.

Την λέξη «φίλος» την βάζω σε εισαγωγικά γιατί η Τουρκία δεν έχει κανέναν «Φίλο και Σύμμαχο» στην ευρύτερη περιοχή.  Η Άγκυρα θέλοντας να κυριαρχήσει στον Τουρκικό κόσμο και σε πρώην εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, λειτουργεί ανταγωνιστικά και πολλές φορές επιθετικά.

Ήθελα να γράψω την γνώμη αυτή τις προηγούμενες ημέρες, αλλά περίμενα την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου στο Μπακού με αφορμή τα 104 χρόνια Ανεξαρτησίας του Αζερμπαϊτζάν, και το σόου που θα δημιουργούσαν οι δύο ηγέτες.

Στις δηλώσεις του από το τουρκικό φεστιβάλ αεροπορίας, διαστήματος και τεχνολογίας Teknofest, που διεξάγεται τώρα στο εξωτερικό για πρώτη φορά, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τόνισε, «όπως η τουρκική Ανατολία, όπως και η ίδια η Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν είναι επίσης η πατρίδα μας,»

Αλλά και ο αντιπρόεδρος της Τουρκικής κυβέρνησης, Φουάτ Οκτάι, δεν παρέλειψε στις δικές του δηλώσεις να θυμίσει στον Ιλχάμ Αλίεφ, που χρωστάνε οι Αζέροι την ελευθερία τους: «το πνεύμα που κουβαλάμε είναι το πνεύμα αδελφοσύνης του Ισλαμικού Στρατού του Καυκάσου, ο οποίος δεν αγνόησε τις εκκλήσεις για ανεξαρτησία του Αδερφοί του Αζερμπαϊτζάν ακόμα και όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδινε τον δικό της εθνικό αγώνα σε διάφορα μέτωπα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου» τόνισε

Έτσι βλέπει το Αζερμπαϊτζάν ο Τούρκος Πρόεδρος, ως φυσικό χώρο της Τουρκίας, έναν χώρο απαραίτητο για να ελέγξει τον Τουρκικό κόσμο στην Ευρασία, αλλά και την ενέργεια της Κασπίας προς την Ευρώπη.

Αυτές οι αναφορές δεν είναι τυχαίες, αφού πίσω από τις εντυπωσιακές και εγκάρδιες φιλοφρονήσεις ανάμεσα στον Αλίεφ και Ερντογάν, κρύβεται μια προσπάθεια της Άγκυρας να πατήσει «πόδι» στο Αζερμπαϊτζάν και στρατιωτικά, κάτι το οποίο θα φέρει τις αντιδράσεις της Μόσχας και που δεν θα ήθελε να συμβεί το Μπακού. Το Αζερμπαϊτζαν είναι περικυκλωμένο από τρία «Μεγάλα Ψάρια», και το τελευταίο που θέλει είναι να φέρει τους ανταγωνισμούς τους μέσα στην επικράτεια του.

«Σε κάθε περίπτωση η εγκατάσταση στρατιωτικών υποδομών των χωρών-μελών της (σ.σ. Ατλαντικής) Συμμαχίας πλησίον των συνόρων μας αποτελεί αφορμή για την ιδιαίτερη προσοχή μας, καθώς και αιτία για τα δικά μας βήματα, που είναι απαραίτητα για την κατοχύρωση της ασφάλειας και των συμφερόντων μας», είχε απαντήσει ο κ. Πεσκόφ τον Ιούνιο του 2021 όταν ήρθαν στο φως τα σενάρια για τουρκική βάση στο Αζερμπαϊτζάν.

Τι λένε οι Τούρκοι για την Κύπρο στους «φίλους» τους

Η κουβέντα μας κάποια στιγμή συμπεριέλαβε την Κύπρο, συμφωνήσαμε για την λάθος στάση της Κυπριακής πλευράς στο Καραμπάχ, πως το Αζερμπαϊτζάν δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσει τα Κατεχόμενα, αλλά διαφωνήσαμε για την Τουρκική εισβολή, ως προς την αιτία.

Όταν η κουβέντα έφτασε στο 1974 μου είπε, «και τι να έκανε η Τουρκία, να άφηνε τους Τουρκοκύπριους να γίνουν Έλληνες πολίτες;»

Αυτό ακριβώς το επιχείρημα προωθεί η Τουρκία σε όλους τους «φίλους» της, η εισβολή έγινε για να μην γίνει η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Όσο η Κυπριακή και Ελληνική πλευρά αμύνονται πίσω από την παράνομη εισβολή, οι Τούρκοι προωθούν τα επιχειρήματα τους σε έναν κόσμο ο οποίος δεν ξέρει, και ίσως, δεν τον ενδιαφέρει να ξέρει τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Εξάλλου, το ίδιο ακριβώς δεν γίνεται με την Ελλάδα και το Καραμπάχ; Οι Αρμένιοι προωθώντας την δική τους προπαγάνδα, έχουν πείσει, η μάλλον, έχουν καταφέρει να αποκρύψουν την αλήθεια δημιουργώντας μια δική τους πραγματικότητα.

Με την απελευθέρωση των εδαφών του Καραμπάχ, αποδείχθηκαν όλα τα ψέματα των Αρμενίων, και όπως είχα σημειώσει σε άρθρο μου τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, «Η Αρμενία δεν κινδυνεύει από τα όπλα των Αζέρων, αλλά από μια καλύτερη ζωή των Αρμενίων στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ»