Χαρισματικά νήπια και πολιτικοί νάνοι

Ηταν όμορφη η επικοινωνία του Πρωθυπουργού και της Υπουργού Παιδείας με τα παιδιά και την δασκάλα του νηπιαγωγείου στην Πάχνη του Δήμου Μύκης, με εντυπωσίασε το αφοπλιστικό και καθηλωτικό θάρρος της μικρής Ντοά, ελπίζω να έχει συνέχεια η προσέγγιση γιατί η ορεινή Ξάνθη χρειάζεται το έμπρακτο και ειλικρινές ενδιαφέρον του Πρωθυπουργού και ειδικά της Υπουργού από την οποία η περιοχή περιμένει πολλά. Μου άρεσε η επαφή αυτή και για έναν ακόμη λόγο. Αποκάλυψε τους μικρόψυχους και αθεράπευτα ενδοτικούς που θέλουν να λέγονται πολιτικοί της μειονότητας που βρήκαν ευκαιρία να εκδηλώσουν τον όψιμο τουρκισμό τους αδιαφορώντας για την ιστορία της περιοχής, για τους τιμημένους και περήφανους Πομάκους.

Τους ενόχλησε επειδή ο Πρωθυπουργός  αποκάλεσε τα νήπια Ελληνόπουλα, που μίλησε για Πομακοχώρια, κατηγορούν τον Δήμαρχο Μύκης γιατί δεν αντέδρασε. Δεν θα ρωτήσω πώς έπρεπε να τα αποκαλέσει, γιατί είναι κουραστική η παράθεση επιχειρημάτων σε άτομα που αποδεικνύονται πιο νήπια από τα νήπια, που δεν έχουν το θάρρος να ζητήσουν έναν υπολογιστή και έναν προτζέκτορα όπως η μικρή Ντοά. Το πολιτικό ανάστημα καθενός κρίνεται από την διαδρομή του όταν του δίνεται η εξουσία και δεν την χρησιμοποιεί για το καλό των πολιτών αλλά για να κερδίζει αναγνωρισιμότητα και μετοχές στο χρηματιστήριο του τουρκισμού.

Τέτοιοι πολιτικοί το μόνο που ξέρουν είναι να απαρνούνται την καταγωγή, την γλώσσα και την ιστορία τους, να παριστάνουν τον ενοχλημένο επειδή αμφισβητείται η υποτίθεται, τουρκική καταγωγή τους, όπως τους την υπέδειξε η πλουσιοπάροχη χορηγία της γειτονικής «θετής» μητέρας τους, να τρέχουν πίσω από ξένους υπουργούς και όχι να στέκονται δίπλα στον Πρωθυπουργό τους.

Είναι εντυπωσιακό πόσο εύκολα πουλάνε τους ανθρώπους που τους εμπιστεύτηκαν, πόσο εύκολα ξεχνούν, πόσο πρόθυμοι είναι να αλλάξουν ταυτότητα και ιστορία για χάρη του πρόσκαιρου και βραχυπρόθεσμου πολιτικού οφέλους. Διαγκωνίζονται για το ποιος θα δηλώσει πιο τουρκογενής, υποτιμώντας την πατρίδα τους την Ελλάδα που τους παρέχει όλα τα εφόδια να γίνουν χρήσιμοι στον τόπο τους, δεν αρπάζουν την ευκαιρία να αξιοποιήσουν την συνθήκη που δημιουργεί η επαφή με τον Πρωθυπουργό της χώρας για να πετύχουν την ανάπτυξη της περιοχής, την τόνωση των κατοίκων της, την κοινωνική ευημερία που θα προσφέρει η ανάπτυξη όπως την εγγυάται η ευρωπαϊκή μας ταυτότητα.

Τους βλέπω να μην νοιάζονται για το πώς τους βλέπουμε εμείς, πόσο πληγώνουν όλους εμάς που πιστεύουμε στην αλληλεγγύη  και την αλληλοϋποστήριξη, όλους εμάς που πιστεύουμε ότι μαζί (χριστιανοί και μουσουλμάνοι) μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Ανέκαθεν αποστρεφόμουν τους δειλούς, τους άβουλους, τους πολιτικούς-μαριονέτες, τους ισορροπιστές σε δύο βάρκες, αυτούς που επιλέγουν να γράφουν σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνουμε, αυτούς που στέλνουν ευχές μεταξύ τους με φόντο την Αγία Σοφία ως τζαμί, αυτούς που νομίζουν ότι είμαστε και θα παραμείνουμε εσαεί καλόπιστοι.

Οποιος δεν καταλαβαίνει ότι μόνο μαζί μπορούμε να πάμε μακριά και ότι μόνος δεν πάει πουθενά, δεν έχει κανένα πολιτικό μέλλον, γιατί πολιτική σημαίνει συνείδηση, αντίληψη του κοινωνικού σου περίγυρου και φυσικά ορθές επιλογές. Μια λάθος δήλωση, μια λάθος απόφαση, μια λάθος ενέργεια μπορεί να σημάνει την πολιτική σου αυτοκτονία και δεν θα σου φταίνε οι άλλοι, αλλά μόνο εσύ ο ίδιος.