Αζερμπαϊτζάν – Μύθοι, Αλήθειες και η σχέση με την Ελλάδα που παραμένει στάσιμη

«Δεν είναι μυστικό ότι η Τουρκία δεν είναι μόνο ο φίλος και εταίρος μας, αλλά μια αδελφική χώρα για μας. Υποστηρίζουμε και θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Τουρκία χωρίς κανέναν δισταγμό σε όλες τις υποθέσεις. Έχουμε την υποστήριξη σε όλα τα ζητήματα από τους Τούρκους αδερφούς μας και τους υποστηρίζουμε κι εμείς σε όλα τα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των ερευνών τους στην Ανατολική Μεσόγειο»

Αυτό είχε αναφέρει ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίγιεφ στις 2 Σεπτεμβρίου 2020 στον Έλληνα Π΄ρεσβη στο Μπακού Νίκο Πιπερίγκο, λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει ο πόλεμος ανάμεσα στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ. Μέχρι εκείνη την στιγμή στην Ελλάδα ουδείς έδινε σημασία στο Αζερμπαϊτζάν και στις σχέσεις με την Τουρκία.

Όμως πριν την αναφορά αυτή ο Ιλχάμ Αλίγιεφ  υποστήριξε ότι η Ελλάδα συνεργάζεται στρατιωτικά και στηρίζει την Αρμενία «μια χώρα που καταλαμβάνει εκτάσεις μας, έχει διαπράξει γενοκτονία στο Χοτζαλί, έχει αφήσει άστεγους εκατομμύρια Αζέρους και καταστρέφει μνημεία του πολιτισμού και της θρησκείας μας».

Δηλαδή, ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν κατηγόρησε την Ελλάδα ότι συνεργάζεται με χώρα που καταλαμβάνει εδάφη άλλης χώρας σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, ενώ στην συνέχεια ανέφερε την Τουρκία ως «φίλο και εταίρο και αδελφική χώρα», μια Τουρκία που καταλαμβάνει τμήματα άλλων χωρών, όπως στην Κύπρο και την Συρία.

Η στάση του Αλίγιεφ απέναντι στον Έλληνα Πρέσβη χαρακτηρίστηκε στην Ελλάδα ως επιθετική, αλλά δύο μέρες μετά, στις 4 Σεπτεμβρίου, στο «V» και στο άρθρο «η στήριξη του Σιιτικού Αζερμπαϊτζάν στην Τουρκία,η «επίθεση» στον Έλληνα Πρέσβη και αντιμετώπιση της Ρωσίας που ζητά ο Τζέφρι Πάιατ» σημείωνε, «ο Νίκος Πιπερίγκος εκτός από έμπειρος διπλωμάτης είναι και πολύ καλός γνώστης της Βαλκανικής ιστορίας, των σλάβων, και κυρίως, των λαών που δέχονται τις πιέσεις από την Ρωσία. Ακούγοντας τον ηγέτη του Αζερμπαϊτζαν είναι βέβαιο ότι είχε ήδη αποδικωποιήσει τις αναφορές του»

Και συνέχιζε το άρθρο, «πρώτα θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι δύο λαοί δεν είναι «αδέλφια» όπως ισχυρίστηκε ο Ιλχάμ Αλίγιεφ. Το μόνο πράγμα που ενώνει Τούρκους και Αζέρους είναι η οικονομία και η ανάγκη του απομονωμένου Αζερμπαϊτζαν να χρησιμοποιεί το έδαφος της Τουρκίας. Θρησκευτικά οι Αζέροι είναι Σιίτες ενώ το μεγαλύτερο μέρος της Τουρκίας Σουνίτες. Μάλιστα κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Αζέροι υπέστησαν πολλές διώξεις, ενώ ο Κεμάλ Ατατούρκ ουσιαστικά τους παρέδωσε στην Σοβιετική Ένωση»

Μύθος 1ος – Αζέροι και Τούρκοι είναι Αδελφός Λαός

Σύμφωνα με τους ίδιους τους Αζέρους, είναι γηγενείς και κατάγονται από τους κατοίκους της Αλβανίας του Καυκάσου, μιας αρχαίας χώρας που βρίσκεται στην ανατολική περιοχή του Καυκάσου. Όπως και πάλι οι ίδιοι σημειώνουν, πιστεύεται ότι κατάγονται από τους Μήδους, μια αρχαία Ιρανική εθνική ομάδα, η οποία υπό την κυριαρχία του Βασιλιά Κυαξάρη ισχυροποιήθηκε ιδρύοντας μια αυτοκρατορία που κυριάρχησε στην περιοχή. Πιστεύεται ότι η Μηδική αυτοκρατορία κατάκτησε και αφομοίωσε τους Μαναίους τον 6ο αιώνα π.Χ. Η ιστορική έρευνα δείχνει ότι η παλαιά αζερική γλώσσα, η οποία ανήκει στον Βορειοδυτικό κλάδο των ιρανικών γλωσσών, κατάγεται από τη μηδική γλώσσα.

Σε όλα τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει κάποια αναφορά σε Τούρκους, αφού τον 6 αιώνα π.χ σίγουρα δεν είχαν καταπατήσει και κατακτήσει περιοχές του Νοτίου Καυκάσου και της σημερινής Τουρκίας, πόσο μάλλον των Περσών.

Μύθος 2ος – Το Αζερμπαϊτζαν θα αναγνωρίσει τα Κατεχόμενα στην Κύπρο

Ήταν απίστευτο πως η Τουρκική προπαγάνδα κατάφερε να περ΄άσει στην Ελληνική γνωμή την δήθεν απόφαση του Αζερμπαϊτζάν να αναγνωρίσει τα Κατεχόμενα. Μάλιστα Έλληνες καθηγητές πανεπιστημίων και ειδικοί στις Διεθνές Σχέσεις, ανέφεραν πως σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα έπρεπε να προχωρήσει σε αντίποινα και νααναγνωρίσει το Αρτσάχ, κα΄τι που δεν είχε κάνει η ίδια η Αρμενία.

Το Αζερμπαϊτζάν δεν θα αναγνωρίσει ποτέ τα Κατεχόμενα και ο λόγος είναι απλός. Ο π΄όλεμος στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ (για το Αζερμπαϊτζάν δεν υπάρχει τέτοια περιοχή παρά μόνο Αζερμπαιτζάν) είχε δύο εμπλεκόμενους, ένα κράτος και μια κατοχική δύναμη εδαφών, ότι ακριβώς συνέβη στην Κύπρο. Αν το Αζερμπαϊτζάν προχωρήσει στην αναγνω΄ριση των κατεχομένων αυτόματα ανοίγει ξανά το μέτωπο στην περιοχή.

Μύθος 3ος – Αζερμπαϊτζάν και Ελλάδα είναι εχθροί

Για να είναι δύο Έθνη εχθρικά μεταξύ τους θα πρέπει να έχουν διαφορερικά συμφέροντα και να είναι ανταγωνιστές. Η Ελλάδα και το Αζερμπαϊτζάν αυτή την στιγμή έχουν μόνο κοινά συμφέροντα και αυτά είναι η Ενέργεια και η θέση της Ελλάδας στον χάρτη. Η χώρα μας είναι η πιο κοντινή Ευρωπαϊκή χώρα στο Αζερμπαϊτζάν και μπορεί να γίνει «πρεσβευτής» στην περιοχή για όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός από το 1ο Οικονομικό Φόρουμ ΕΕ- Κεντρικής Ασίας με βιντεοσκοπημένο μήνυμα ΄τόνισε τη δέσμευση της Ελλάδας να συμβάλλει, τόσο στο πλαίσιο της Ε.Ε. όσο και μέσω διμερών συνεργασιών, στον εκσυγχρονισμό του οικονομικού μοντέλου των χωρών της Κεντρικής Ασίας. Ο Έλληνας Πρωθυπουργ΄πς τόνισε τη σημασία περαιτέρω ανάπτυξης και εμβάθυνσης της συνεργασίας μεταξύ της Ε.Ε. και των χωρών της Κεντρικής Ασίας, ιδιαίτερα στους τομείς του εμπορίου, της πράσινης ανάπτυξης και της ψηφιοποίησης. «Είναι καθοριστικό να ενισχύσουμε βιώσιμες πολιτικές και να στηρίξουμε τη βιώσιμη συνδεσιμότητα στους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών και της ψηφιοποίησης», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Μύθος 4ος – Το Αζερμπαϊτζάν θα πολεμήσει με τους Τούρκους στην Ανατολική Μεσόγειο

Οι αμυντικές σχέσεις Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν μέχρι πρόσφατα στηριζόταν σε δύο νομικά πλαίσια . Το πρώτο είναι οι νομικές ρυθμίσεις που έγιναν στην δεκαετία του 1990 και  προβλέπουν την εκπαίδευση στρατιωτικού προσωπικού του Αζερμπαϊτζάν στην Τουρκία.  Το δεύτερο είναι η συμφωνία που υπεγράφη το 2010 περί Στρατηγικού Συνεταιρισμού και Αμοιβαίας Αλληλοβοήθειας. Η εν λόγω συμφωνία με αναφορά στο άρθρο 51 των Ηνωμένων Εθνών περί δικαιώματος νόμιμης άμυνας, αναφέρει  πως εάν κάποια από τις δύο πλευρές (Τουρκία και Αζερμπαϊτζάν) δεχτούν επίθεση από τρίτη χώρα ή χώρες, τότε θα συστήσουν από κοινού μια προοπτική ασφάλειας και αμύνης. Τεχνικά το άρθρο αυτό έχει τον χαρακτήρα ενός “casus foederis” όπως το διάσημο άρθρο 5 της ιδρυτικής συμφωνίας του ΝΑΤΟ, αποτελώντας ουσιαστικά έναν οδηγό σχετικά με το υπό ποιες συνθήκες  ενεργοποιούνται  οι υποχρεώσεις της στρατιωτικής συμμαχίας.

Στις 15/06/2021 σε ένα πανηγυρικό κλίμα ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχάμ Αλίεφ, και ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν υπέγραψαν την «διακήρυξη της Σούσας» συμφωνία συμμαχίας, που μεταξύ άλλων περιέχει ρήτρα αμυντικής συνδρομής, σφραγίζοντας έτσι και επίσημα τις πολύ στενές σχέσεις των δύο χωρών.

Οι παραπάνω Συμφωνίες υπογράφτηκαν με αποκλειστικό σκοπό την παρέμβαση της Τουρκίας στον Καύκασο από επίθεση που κινδύνευε και κινδυνεύει μόνο το Αζερμπαϊτζάν. Σε όλα τα άλλα μέτωπα η Τουρκία έχει επιτεθει, όπως στην Συρία και το Ιράκ. Στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο η Τουρκία δεν πρόκειται να δεχθεί επίθεση, αλλά η ίδια μπορεί να προχωρήσει σε μια επιθετική ενέργεια.

Το Αζερμπαϊτζάν όπως και στις περιπτώσεις του Ιράκ και της Συρίας δεν πρόκειται να εμπλακεί, ειδικά στην περ΄ίπτωση της Ελλάδας, μέλους του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αλήθεια 1η – Το Αζερμπαϊτζάν συμπεριφέρεται στην Ελλάδα ως Ενεργειακός κατακτητής

Οι Αζέροι έζησαν μέσα στην Σοβιετική Ένωση και παρά την ανεξαρτησία τους εξακολουθούν να έχουν νοοτροπίες και συμπεριφορές εκε΄΄ίνης της εποχής. Έχοντας ένα σημαντικό πλεονέκτημα, την ενέργεια, συμπεριφέρονται άκαμπτα θεωρώντας πως το «όπλο» αυτό είναι ικανό να πιέσει και να φέρει άλλα κράτη κοντά στις απαιτήσεις τους.

Αγνοούν ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την Διπλωματία και την επικοινωνία, αλλά όπως η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα πολιτικής «ομηρίας» από τους Αρμένους, έτσι και το Αζερμπαϊτζάν αντιμετωπίζει σοβαρή και πραγματική ομηρία από τους Τούρκους.

Στο Αζερμπαϊτζάν υπάρχει μια δυναμική Ελληνική κοινότητα και πολλές επιχειρ΄ήσεις με Ελληνικό ενδιαφέρον που στηρίζονται από τους Αζέρους. Ελληνικές σημαίες ανεμίζουν στην πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, κάτι που στην Αθήνα θα ήταν καθαρή αυτοκτονία για όποιον τολμούσε να το κάνει.

Το Μπακού θα έπρεπε να δείξει πως υπάρχει η Ελλάδα στο Αζερμπαϊτζάν αλλά η πίεση από την Άγκυρα θα ήταν αφόρητη

Αλήθεια 2η – Η Ελλάδα δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για μπει «σφήνα» στις σχέσεις Μπακού – Άγκυρας

Πριν λίγες ημέρες στην Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε το Thessaloniki Summit, ένα συνέδριο όπου συμμετείχαν πρέσβεις, μέλη της κυβέρνησης και στελέχη εταιρειών.

Στην θεματολογία όπως ήταν αναμενόμενο κυριάρχησε η ενεργειακή κρίση και η Πανδημία. Όσο αφορά την ενέργεια αναφέρθηκαν τα σχέδια, προοπτικές και οι πρόσφατες εξελίξεις. Σε κανένα από τα πάνελ δεν ήταν η χώρα η οποία προμηθεύει το αέριο που αποτελεί λύση στην ενεργειακή διαφοροποίηση της Ευρ΄΄ώπης και ειδικά των Βαλκανίων, το Αζερμπαϊτ΄ζάν.

Ο πρέσβης του Αζερμπαϊτζάν έπρεπε να προσκληθεί και να είναι στο ίδιο πάνελ με τον Έλληνα υπουργό ενέργειας. Θα ήταν το πρώτο βήμα ώστε οι δύο χώρες να προχωρήσουν στην ανταλλαγή επισκέψεων, όπως των υπουργών εξωτερικών.

Αλήθεια 3η – Η «ομηρία» της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής στον Καύκασο από την Αρμενία

Στον πρόσφατο πόλεμο του Ναγκόρνο – Καραμπάχ η Ελληνική Εξωτερική πολιτική είχε μια αμήχανη συμπεριφορά με αποτέλεσμα η Αθήνα να απουσιάζει από την περιοχή την στιγμή που γινόταν λήψη σημαντικών αποφάσεων.

Η απουσία αυτή σε τεχνικό επίπεδο οφειλόταν στην έλλειψη σημαντικού διπλωματικού κεφαλαίου αφού από την μια ο Έλληνας πρέσβης στο Μπακού, Νίκος Πιπερίγκος, είχε αποχωρήσει μετά το «επεισόδιο» στην συνάντηση με τον Αλίγιεφ, ενώ η Ελληνική πρεσβεία στο Ερεβάν αναγκαστικά λειτουργούσε ως θεατής στις εξελίξεις.

Αυτή η έλλειψη «πρωτοβουλίας» και αποφασιστικότητας από την Ελληνική πλευρά, και κυρίως από το υπουργείο εξωτερικών, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην «ομηρία» από το Αρμενικό λόμπι το οποίο χρησιμοποιεί την γενοκτονία των Αρμενίων σε πολλές περιπτώσεις ως πολιτικό  όπλο για την «ηθική κατάληψη» πολιτικών σε τρίτες χώρες, όπως η Ελλάδα.

Η χώρα μας έχοντας στην μνήμη την γενοκτονία των Ποντίων και την Μικρασιατική Καταστροφή, κάνει το λάθος να ταυτίζει τα συμφέροντα της με ένα υπαρκτό γεγονός. Αυτό την υποχρεώνει να κάνει εχθρούς τους εχθρούς της Αρμενίας, όπως είναι οι Αζέροι, οι οποίοι φυσικά καμιά συμμετοχή δεν είχαν στην γενοκτονία των Αρμενίων

Από την άλλη, Σέρβοι και Ρώσοι, ειδικά οι τελευταίοι, δεν έχουν καμιά πολιτική «ομηρία» από την Αρμενία και μια χαρά συνεργάζονται με το Αζερμπαϊτζάν πουλώντας όπλα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στον τελευταίο πόλεμο του Ναγκόρνο – Καραμπάχ.

Αλήθεια 4η – Οι Αρμένιοι χρησιμοποιούν την Κύπρο για τους δικούς τους σκοπούς.

Από την χάρτη της Μεγάλης Αρμενίας που περιελάβανε και την Κύπρο, μέχρι σήμερα το Αρμενικό λόμπι χρησιμοποιεί ένα θέμα του Ελληνισμού για δικά τους πολιτικά οφέλη. Η Αρμενία είναι αυτή που «σήκωσε» ένα ανύπαρκτο θέμα, αυτό της αναγνώρισης των Κατεχομένων από το Αζερμπαϊτζαν. ‘Οπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι Αζέροι ποτέ δεν θα αναγνωρίσουν όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και σε όλο το κόσμο, περίπτωση κατεχομένων εδαφών, αφού το Ναγκόρνο – Καραμπάχ σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο ήταν κατεχόμενο από τους Αρμένιους.