Ατζέντα συνολικής διαπραγμάτευσης για το Αιγαίο επιχειρεί να διαμορφώσει η Άγκυρα

Γράφει ο Νίκος Μελέτης

Την ατζέντα για μια συνολική συζήτηση και διαπραγμάτευση επί των θεμάτων του Αιγαίου, επιχειρεί να διαμορφώσει μέσω προκλήσεων και αμφισβητήσεων η Άγκυρα, ενώ παράλληλα έχει επιτύχει να βάλει το Κυπριακό στο «αυλάκι» που η ίδια έχει χαράξει.

Εθελοτυφλώντας η Αθήνα επιχείρησε επί μήνες τώρα να ξορκίσει το κακό που φαίνονταν στον ορίζοντα, θεωρώντας ότι συνηγορώντας υπέρ της Τουρκίας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και υποβαθμίζοντας την ουσία, την ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση των τουρκικών αμφισβητήσεων θα πετύχαινε τον κατευνασμό του «θηρίου».

Έτσι στον πειρασμό που ήδη υπήρχε στην Άγκυρα για εκμετάλλευση της θέσης αδυναμίας στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, προστέθηκε και η αντίληψη σε ορισμένους παράγοντες σε Αθήνα και Κύπρο, ότι είναι η ώρα για συνολική επίλυση των προβλημάτων σε όλο το πλέγμα των ελληνοτουρκικών με μοχλό την επίλυση του κυπριακού.

Στο Αιγαίο η Τουρκία φρόντισε συστηματικά τους τελευταίους μήνες, παρά την εντυπωσιακή «αυτοσυγκράτηση» της Αθήνας, να επικαιροποιήσει όλο το φάσμα των διεκδικήσεων της και των αμφισβητήσεων της ελληνικής κυριαρχίας.

‘Οι «γκρίζες ζώνες» παρά το γεγονός ότι και στην Αθήνα αρκετοί είναι εκείνοι που συνεχίζουν να ωραιοποιούν την κατάσταση, αποτελούν πάγιο και θεμελιώδες στοιχείο της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής, την οποία με μεγάλη χαρά αποδέχθηκε ως «κληρονομιά» από το κεμαλικό κατεστημένο ο Ταγίπ Ερντογάν, δίδοντας της πλέον και ιδεολογικό περιεχόμενο εντάσσοντας την στο νεοθωμανικό δόγμα που σφραγίζει την «νέα Τουρκία» του Ταγίπ Ερντογάν.

Παρά την έκπληξη που δημιούργησε στην Αθήνα η ωμή δήλωση Τσαβούσογλου για τα Ίμια, είναι γνωστό ότι η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας (και συνεπώς η προβολή της αξίωσης περί τουρκικής κυριαρχίας στις βραχονησίδες), ουδέποτε έφυγε από το τραπέζι από το 1996.

Εξάλλου η αδυναμία ολοκλήρωσης των διερευνητικών συνομιλιών που συνεχίζονται εδώ και 14 χρόνια κατά την διάρκεια των οποίων μερικές φορές η συμφωνία φαίνονταν πολύ κοντά, οφείλεται στο ότι η Τουρκία την κρίσιμη στιγμή έθετε και πάλι θέμα «γκρίζων ζωνών» και φυσικά θέμα μη (συνολικής) επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Ο κ. Τσαβούσογλου με την ευκαιρία των ερωτήσεων των βουλευτών της αντιπολίτευσης όχι μόνο επικαιροποίησε το θέμα των Ιμίων, που αποτελούν την κορωνίδα της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», αλλά και απέφυγε να δηλώσει ότι δεν υπάρχει ζήτημα με τα 18 νησιά και βραχονησίδες )από την Γαύδο και την Παναγιά Οινουσσών, μέχρι το Αγαθονήσι και τους Φούρνους» .Αντιθέτως ο κ. Τσαβούσογλου δήλωσε ότι δεν παραχωρήθηκε από την κυβέρνηση του ΑΚΡ κανένα νησί στην Ελλάδα και ότι στο πλαίσιο αυτό, «δεν θα αποδεχθούμε τη δημιουργία από την Ελλάδα ενδεχόμενων de facto καταστάσεων επί γεωγραφικών σχηματισμών με αμφισβητούμενο καθεστώς και, σε περίπτωση απόπειρας, ανακοινώνεται ότι αυτά δεν θα έχουν αποτέλεσμα από νομική σκοπιά».

-Η μετατροπή του Καστελόριζου σε ένα «λάθος» της Γεωγραφίας αποτελεί το έτερο σημαντικό στοιχείο της τουρκικής πολιτικής, καθώς επιχειρείται η απομόνωση του νησιού για τον περιορισμό κατά το ελάχιστον της επήρειας του σε θαλάσσιες ζώνες, κάτι που θα άνοιγε τον δρόμο για να εξασφαλίσει η Τουρκία τον έλεγχο σε σχεδόν όλη την ΑΟΖ της Ανατολής Μεσογείου εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι συνεχείς ασκήσεις στην επίμαχη αυτή περιοχή στέλνουν το μήνυμα αμφισβήτησής των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ακόμη και νότια της Καρπάθου και της Ρόδου, ενώ πρόσφατα η Τουρκία στέλνοντας πολεμικό σκάφος υποχρέωσε σκάφος ερευνητικό σκάφος που πραγματοποιούσε έρευνες νότια του Καστελόριζου να αποχωρήσει από την περιοχή…

Πάντως η Άγκυρα φαίνεται να επενδύει και στην διστακτικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων να προχωρήσουν σε οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, όπως έχει ήδη πράξει η Κύπρος, καθώς φαίνεται ότι ο φόβος των αντιδράσεων της Τουρκίας αποδεικνύεται ισχυρότερος, της προσδοκίας των ωφελημάτων που θα προκύψουν …

-Με αφορμή το μεταναστευτικό, πάγια και συστηματικά η Τουρκία επιδιώκει την μετατόπιση στο κέντρο του Αιγαίου μέχρι τον 25ο μεσημβρινό την άσκηση κυριαρχικών αρμοδιοτήτων της (όπως είναι οι επιχειρήσειςSearch And Rescue/SAR), που ουσιαστικά εγκλωβίζουν τα ελληνικά νησιά σε ζώνη τουρκικής ευθύνης άσκησης κυριαρχικών αρμοδιοτήτων, το πρώτο βήμα για επιβολή περιορισμένων κυριαρχικών δικαιωμάτων στα νησιά…

-Καθημερινά για κάθε ελληνική άσκηση που στον σχεδιασμό της περιλαμβάνει είτε εγκαταστάσεις είτε τον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα των Ελληνικών νησιών του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων, η Τουρκία με NOTAM΄sεπαναφέρει τον ισχυρισμό περί δέσμευσης αποστρατιωτικοποίησης, ένα ακόμη μέσο για να υπονομευθούν τα πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα των ελληνικών νησιών.

Τι κρύβει η NAVTEX 784/16

Η Τουρκία με την NAVTEX 784/16 την περασμένη Παρασκευή δεσμεύοντας για ασκήσεις ένα μεγάλο μέρος της Ανατολικής Μεσογείου για το διάστημα 8-10 Δεκέμβριου θέτει ως απώτατο δυτικό οροί τον μεσημβρινό που διέρχεται μεταξύ Κάσου και Κρήτης και φθάνει στο σημείο που συναντώνται οι ΑΟΖ της Ελλάδας της Κύπρου και της Λιβύης…

Κυπριακό

Αυτό το περιβάλλον που υπάρχει στα ελληνοτουρκικά(που επιβαρύνεται από το ζήτημα των τουρκικών παρεμβάσεων στην Θράκη, αλλά και το μείζον θέμα του μεταναστευτικού) εκτιμάται από την συγκεκριμένη Σχολή σκέψης ότι μπορεί να ανατραπεί με καταλύτη την επίλυση του Κυπριακού

Η συγκεκριμένη διαδικασία των συνομιλιών είναι γνωστό πως ξεκίνησε, με την ικανοποίηση της τουρκικής απαίτησης για διακοπή των ερευνών στην κυπριακή ΑΟΖ με αντάλλαγμα την απόσυρση του Barbaros, και με δεδομένη την ειλικρινή και σταθερή στήριξη του Νίκου Αναστασιάδη κάθε λύσης η οποία θα μπορούσε κατά την άποψη του να εγκριθεί στα δημοψηφίσματα.

Όμως οι παλινωδίες που ακολούθησαν και ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Αναστασιάδης ανέτρεψε τις δικές του δημόσιες δεσμεύσεις προκειμένου να αποδεχθεί τον τουρκικό εκβιασμό για ανατροπή της διαδικασίας όχι μόνο θέτει θέμα αξιοπιστίας της διαπραγματευτικής τακτικής του, αλλά τελικά λειτουργεί υπονομευτικά για την ευόδωση της προσπάθειας. Η κοινή γνώμη σε Κύπρο και Ελλάδα είναι ήδη καχύποπτη σχετικά με την «αγαθότητα» των προθέσεων του Τ .Ερντογάν και η σπουδή του κύπριου προέδρου να αποδεχθεί τις τουρκικές προτάσεις δημιουργούν εύλογη ανησυχία για την κατάληξη της προσπάθειας που εν πολλοίς στηρίζεται ακριβώς στην «καλοπροαίρετη διάθεση» της τουρκικής ηγεσίας. Και το κλίμα αυτό, όσο συνεχίζονται οι γνωστές τουρκικές δηλώσεις, θα δηλητηριάζεται ενόψει και της τελικής διαπραγμάτευσης αλλά και των δυο δημοψηφισμάτων.

Ο κ. Αναστασιάδης αποδέχθηκε να προσέλθει σε μια τελική φάση συνομιλιών δυο ημέρων εγκαταλείποντας την προϋπόθεση για διαμόρφωση κοινού συμφωνημένου χάρτη και ρύθμιση όλων των εκκρεμοτήτων προκειμένου να συνέλθει Πολυμερής Διάσκεψη (με συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας, των δυο κοινοτήτων, των Εγγυητριών Δυνάμεων, της Ε.Ε. και των Μονίμων Μελών του Σ. Α. του ΟΗΕ) αποδεχόμενος απλώς την παρουσίαση των χαρτών της κάθε πλευράς και σύγκληση Διάσκεψης στο πνεύμα της Πενταμερούς (δυο κοινότητες και Εγγυήτριες Δυνάμεις) που ουσιαστικά καταργεί την Κυπριακή Δημοκρατία, πριν καν ακόμη υπάρξει συμφωνία. Η αναφορά του ΟΗΕ εξάλλου ήταν σαφής καθώς αναφέρει ότι «εάν χρειασθεί» θα προσκληθούν και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη, κάτι όμως που θα πρέπει να εξασφαλίσει και την σύμφωνη γνώμη των Τουρκοκυπρίων, κάτι που θεωρείται αμφίβολο.

Υπό αυτές τις Συνθήκες η Ελλάδα θα κληθεί να συμμετάσχει σε μια τελεσιγραφική (λόγω χρονοδιαγραμμάτων αλλά και τρόπου διαμόρφωσης των καλαθιών των εκκρεμοτήτων μεταξύ των οποίων θα γίνει το τελικό «πάρε-δώσε»),ενώ είναι δημόσια δέσμευση της ότι δεν είναι αυτή που διαπραγματεύεται το Κυπριακό, εκτός του θέματος της κατάργησης των Εγγυήσεων. Η διαδικασία που τελικά επιλέχθηκε, θέτει σε κίνδυνο και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά θέτει επίσης και την Αθήνα σε μια περίοδο αδυναμίας υπό καθεστώς πιέσεων, καθώς οτιδήποτε εμφανισθεί στις 12 Ιανουάριου στην Γενεύη ως αποτέλεσμα της «συμφωνίας» των δυο κοινοτήτων θα είναι υπό την αίρεση της επίτευξης συμφωνίας στο θέμα των Εγγυήσεων και της Ασφάλειας, οπού τελικά θα είναι η Ελλάδα που θα χρεωθεί το πολίτικο κόστος είτε του ναυαγίου, απορρίπτοντας το απαράδεκτο καθεστώς συνέχισης των Εγγυήσεων και την παραμονής για αρκετά χρόνια ακόμη της τουρκικής κατοχικής δύναμης, είτε της αποδοχής μιας λύσης με έωλα ανταλλάγματα από τουρκικής πλευράς προκειμένου να διατηρηθεί με οποιοδήποτε τρόπο η τουρκική στρατιωτική παρουσία στο νησί μέσω πολυετών χρονοδιαγραμμάτων αποχώρησης…

Εγκλωβισμένη σε αυτά τα διλήμματα η Αθήνα, θα πρέπει πλέον να αντιμετωπίσει και την σαφή πλέον προσπάθεια της Τουρκίας είτε υπό την απειλή ενός θερμού επεισοδίου είτε υπό την πίεση για συνολική διευθέτηση των προβλημάτων στην Ανατολική Μεσόγειο, μετά από μια λύση του Κυπριακού, να επιβάλλει στην Ελλάδα διάλογο στην βάση της δικής της ατζέντας στα Ελληνοτουρκικά.

Πηγή : Liberal.gr