Από την ήττα στον Έβρο στο τέλος της Διπλωματίας στο «Έβρος»

Η στάση της Ελληνικής κυβέρνησης στα Ελληνοτουρκικά δεν είναι αντίδραση της στιγμής. Μεθοδικά εδώ και δέκα μήνες σχεδόν, και ειδικά μετά την σημαντική Αμυντική Συμφωνία με τις ΗΠΑ, χτίζει την αντίδραση της στην προβλέψιμη πολιτική της εγκλωβισμένης Τουρκίας.

Όσο ο Τούρκος Πρόεδρος δουλεύει για το δικό του μέλλον, των επιχειρήσεων του, της οικογένειας του, και της φήμης του στον ακραίο μουσουλμανικό κόσμο, η Ελληνική κυβέρνηση μάχεται πρωτίστως για την σωτηρία της χώρας και του Ελληνισμού. Μπορεί στο κόσμο που δεν γνωρίζει να μην αρέσει η μη πολεμική ρητορική και η μη κατάρριψη κάθε τουρκικού αεροσκάφους, αλλά η πολιτική της την δικαιώνει.

Δεν δίνει στον Ερντογάν τον Ένδοξο Θάνατο που αναζητά, καταφέρνει να χτίζει συμμαχίες, διατηρεί ασφαλή τα Βόρεια Σύνορα, επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις στην Αλβανία, αναλαμβάνει θαρραλέα ευθύνες για να χτίσει νέα πολιτική σε περιοχές έντασης (βλέπε δήλωση Ντόκου), δηλώνει πίστη και σεβασμό στις συμμαχίες χρησιμοποιώντας ακόμα και τα εξοπλιστικά για το λόγο αυτό, αλλά κυρίως, και αυτό είναι το πιο σημαντικό, είναι διατεθειμένη να χάσει κάποια πράγματα για να κερδίσει πολλά περισσότερα όπως έκανε η Πατρίδα και πριν 73 χρόνια.

Η δήλωση Νταβούττογλου δικαιώνει αυτή την επιλογή. Το 2012 όπως ανέφερε ο ίδιος, Τουρκία και Αίγυπτος ήταν κοντά στο να οριοθετήσουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί αν από το 2010 η Ελλάδα καθόριζε με Λιβύη και Αίγυπτο, «χάνοντας» κάποια λίγα μίλια για χάρη του μεγάλου κέρδους για το Έθνος

Εξάλλου αυτή η πολιτική «για λίγα στρέμματα» είναι πλέον ξεκάθαρη από την Ελληνική κυβέρνηση, ούτε για λίγα στρέμματα αλλά ούτε και με την κατάρριψη μερικών αεροσκαφών η Τουρκία δεν θα πάρει αυτό που θέλει, ένα επεισόδιο μικρής έντασης και διάρκειας.

Η μόνιμη Ελληνική και ουσιαστική απειλή της Ελλάδας προς την Τουρκία, και η προειδοποίηση προς τους Συμμάχους, είναι ένας ολοκληρωτικός πόλεμος που ναι μεν θα «πληγώσει» τις δύο χώρες, αλλά τα τραύματα της τουρκίας θα είναι τέτοια που μπορεί να επιφέρουν και το θάνατο της.

Και τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλους από τις αρχές Ιανουαρίου. Όπως ανέφερα στις 17 του ίδιου μήνα με άρθρο και τίτλο «Τελείωσε η Διπλωματία και ανοχή – Η Τουρκία στην Ελλάδα θα αποδείξει αν κάνει ότι λέει» το «ότι λέει η Τουρκία το κάνει», ήταν καθαρά μια Ελληνική εφεύρεση, την οποία χρησιμοποίησαν κυρίως οι αρθρογράφοι, δημοσιογράφοι και αναλυτές, για να προωθήσουν την άποψη τους η και την γνώμη τους που ως υπόβαθρο είχε πάντα την απαξίωση της χώρας, της κυβέρνησης και της Ελληνικής Διπλωματίας

Σημείωνα σε εκείνη την γνώμη «αυτό που ακουγόταν περισσότερο και τελικά υιοθετήθηκε ήταν “Η Τουρκία ότι λέει το κάνει”, και είχαν δίκιο, εκεί που περνούσε. Μπήκε στο Βόρειο Ιράκ όταν της το επέτρεψαν οι Αμερικανοί, μπήκε στην επαρχία Αφρίν όταν έφυγε ο YPG σε συνεννόηση με τους Αμερικανούς, μπήκαν στην Βόρεια Συρία όταν και πάλι σε συνεννόηση με τους Αμερικανούς ο YPG αποσύρθηκε. Μάλιστα την τελευταία φορά χρειάστηκαν τρία χρόνια για να κάνει πράξη την απειλή της.

Και φτάνουμε στην Ανατολική Μεσόγειο όπου ο Ερντογάν έκανε Συμφωνία για την ΑΟΖ με έναν περίπου ηγέτη μιας χώρας, και απείλησε ότι σε περίπου 11 μήνες θα κάνει γεωτρήσεις στο Καστελόριζο.

Αν λοιπόν κάποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι YPG που ψάχνει πατήματα προφανώς αγνοεί την δυναμική της χώρας. Αγανακτισμένοι, “Μακεδονομάχοι”, και πάσης φύσεως τάχα πατριώτες, όλο τα προηγούμενο διάστημα πήραν βήμα για να βγάλουν τα ηττοπαθή συναισθήματα τους. Δίπλα τους, απόστρατοι οι οποίοι όσο καιρό ήταν στο στράτευμα κρατούσαν το στόμα τους κλειστό για χάρη της καριέρας, και σήμερα βλέπουν μια χώρα που δεν είναι ικανή για τίποτα»

Ενώ στο τέλος και με αφορμή τον Χάφταρ κατέληγα «μπορούν όλοι να χαρούν για τον Χαφτάρ και τις τελευταίες εξελίξεις, θα τους δοθεί σύντομα πάλι η ευκαιρία να χαρακτηρίσουν προδότες και άχρηστους πολιτικούς και διπλωμάτες» , και ο Θάνος Ντόκος τους έδωσε την ευκαιρία αυτή με την δήλωση απεγκλωβισμού που έκανε σε πλήρη συνεννόηση με το Υπουργείο Εξωτερικών

Όλα τα παραπάνω ως σαφή μηνύματα τα παίρνει και τα διακινεί το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Η άσκηση στην περιοχή της Καρπάθου και η βολή τορπίλης από Ελληνικό υποβρύχιο, είχε ως στόχο ένα παροπλισμένο πλοίο με το όνομα «‘Εβρος» . Ήταν ένα πολύ δυνατό μήνυμα το οποίο δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας, τι θα ακολουθήσει όταν η Τουρκία στην περιοχή φτάσει στο τελευταίο επίπεδο κλιμάκωσης.

Και όπως σημείωνα σε άλλη γνώμη «η αντίδραση της Ελλάδας είναι μονόδρομος, και σε αυτή την περίπτωση η αποφασιστικότητα θα κρίνει την στάση των Συμμάχων, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Οι τελευταίοι αν και έχουν τον «εμφύλιο» τους σχετικά με τα Ελληνοτουρκικά, φαίνεται πως η σκληρή στάση της Ελλάδας δεν αφήνει και πολλά περιθώρια στους «Τουρκόφιλους. Τις προηγούμενες ημέρες ο Υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, ενημέρωσε όλους τους Ευρωπαίους, Αμερικανούς και Ρώσους. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και δεν μπορεί αμφισβητηθεί. Μένει να αποδειχθεί αν η Ελλάδα θα απειλήσει με το πιο δυνατό της όπλο έναντι της Τουρκίας, έναν τοπικό, σύντομο ολοκληρωτικό πόλεμο, που θα πλήξει την Ελλάδα και θα στείλει την Τουρκία σε ημερομηνίες του 1913»