Από τη Ρωσία με Αγάπη – Η νέα ελληνική ολιγαρχία

(Το άρθρο του the-american-interest.com για τον Ιβάν Σαββίδη και την νέα ολιγαρχία στην Ελλάδα – photo Giannis Papanikos / Shutterstock.com – Απόδοση στα Ελληνικά viadiplomacy)

Η νέα επική ιστορία κάποιου Ελληνορώσου μεγιστάνα καπνοβιομηχανίας, δείχνει πώς η περίοδος κρίσης της Ελλάδας μετατράπηκε σε μια ολιγαρχία μετα Σοβιετικής μορφής.

Ο Ιβάν Σαββίδης έχει παίξει πολλούς ασυνήθιστους ρόλους στη ζωή του – ένας από τους μεγάλους μεγιστάνας καπνοβιομηχανίας στην Ευρώπη και Ασία,μέλος της Δούμα στη Ρωσία, έμπιστος του Βλαδιμήρ Πούτιν – αλλά ο τελευταίος που έχει κάνει τον κώδωνα κινδύνου να χτυπάει σε όλη την Ευρώπη.

Ο Σαββίδης είναι ένας νεόπλουτος στην ελληνική ολιγαρχική σκηνή. Από το ξεκίνημα της οικονομικής κρίσης,έχει γίνει με επιτυχία ιδιοκτήτης σε μεγάλους κλάδους στη Θεσσαλονίκη,τη δεύτερη μεγάλη πόλη της Ελλάδας  και ναυτιλιακή πύλη προς τα Βαλκάνια.

Η πώληση περιουσιακών στοιχείων του κράτους – μια διαδικασία πλειστηριασμού που ορίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως μέρος της επιβολής της οικονομικής λιτότητας,αλλά η οποία στήθηκε συντριπτικά από καλυμμένα πολιτικά συμφέροντα μέσα στην Ελλάδα – έδωσε στο Σαββίδη μια σπάνια ευκαιρία να επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ  στην προγονική του χώρα.

Μια ομάδα ποδοσφαίρου ,ένα μεγάλο πολυτελές ξενοδοχείο,ένας όμιλος καπνού,μια εταιρεία εμφιάλωσης νερού,ένας στόλος από παραθεριστικά θέρετρα,ένας τηλεοπτικός σταθμός,μία τριάδα εφημερίδων,μεγάλες εκτάσεις ακτογραμμής και κρατική περιουσία στη Θεσσαλονίκη,το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και οι βιομηχανικές αποθήκες: αυτά είναι λίγα από τα οποία έχει αποκτήσει ο Σαββίδης τα τελευταία οκτώ χρόνια. Η καταναλωτική του μανία έχει δημιουργήσει έναν περίεργο νεολογισμό στους τίτλους εφημερίδων και στην υιοθετημένη του πόλη : Ιβανάπτυξη, ¨ευημερία  προερχόμενη από  Ιβάν.

Η αργή κατάκτηση, η οποία λαμβάνει χώρα εκατοντάδες χιλιόμετρα από την Αθήνα σε μια πόλη που δεν την ξέρει ο διεθνής τύπος, έχει αρχίσει να δημιουργεί ερωτήματα. Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που θεωρητικά  έχει 760 εκατομμύρια δολάρια  να έχει επενδύσει περίπου το μισό από΄αυτό το ποσό στην Ελλάδα σε λιγότερο από μια δεκαετία;

Ο Ευρωπαϊκός τύπος ισχυρίζεται και το ίδιο κάνει και ο Αμερικανός πρευσβης στην Αθήνα ,ότι ο Ιβάν Σαββίδης δεν είναι αυτό που φαίνεται. Παριστάνοντας τον οικονομικό σωτήρα της Θεσσαλονίκης, όσοι τον κάνουν κριτική αναφέρουν ότι στην πραγματικότητα είναι το μέσο για τα συμφέροντα του Πούτιν στο Αιγαίο. Κάτω από αυτό το πρίσμα ,όλες οι επαγγελματικές συμφωνίες του Σαββίδη εξυπηρετούν το πρόγραμμα της Μόσχας.

Η αγορά του λιμανιού της Θεσσαλονίκης καταδεικνύει μια κίνηση να εμποδίσει την ναυτική  πρόσβαση του ΝΑΤΟ στο εσωτερικό των Βαλκανίων,μια περιοχή ανάμεσα στις σφαίρες επιρροής της Ρωσίας και της Αμερικής. Τα εκατομμύρια ευρώ που έχει χαρίσει ο Σαββίδης στα μοναστήρια στο Όρος Αθως για την κατασκευή νέων εκκλησιών λειτουργεί ταυτόχρονα σαν Ρωσική επένδυση μικρής δύναμης  σε μια περιοχή διεθνούς κυριαρχίας και οικονομικής διαφάνειας.

Αυτοί οι ισχυρισμοί μπορεί να είναι λανθασμένοι, υποπροϊόν μιας γεωπολιτικής συνωμοσίας  και της Ρωσικής παράνοιας.Δεν είναι η πρώτη φορά  που οι αντίπαλοι  του Πούτιν στη Δύση δείχνουν την προσέγγιση της Ρωσίας μεγαλύτερη από ότι είναι. Όπως και να έχει,η εντυπωσιακή άνοδος του Σαββίδη ως δημόσιο πρόσωπο καταδεικνύει μια άβολη αλήθεια για την τωρινή πορεία της Ελλάδας.

Γεννημένος στη Γεωργία – πλούτισε στη Ρωσία – ο Σαββίδης είναι μια απίστευτη προσωποποίηση της οπισθοδρόμησης της Ελλάδας από μια κατάσταση δυτικοευρωπαικής χώρας- το μοντέλο της χώρας που ήθελε να φέρει η λιτότητα – σε κάτι πολύ περισσότερο οικείο στη μετάσοβιετική εποχή.

Από την αρχή της λιτότητας,το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της Ελλαδας  έστρωσε το δρόμο πολύ γρήγορα σε ένα δίκτυο από ολιγάρχες, κάτι το οποίο το βρίσκουμε στην Ουκρανία ή στη Δημοκρατία της Μολδαβίας. Αυτή η νέα γενιά ολιγαρχών χρησιμοποίησε την οικονομική πτώση της Ελλάδας για να πάρει ολόκληρους οικονομικούς τομείς,συσσωρεύοντας ιδιωτικά δημόσια περιουσιακά στοιχεία, από αεροδρόμια  μέχρι ομίλους τυχερών παιχνιδιών και υπηρεσίες ενέργειας.

Μετά μετέτρεψαν αυτά τα κέρδη σε πολιτική επιρροή αγοράζοντας σε δημοπρασίες μέρος των ελληνικών μέσων ενημέρωσης. Όλοι αυτοί οι νέοι ολιγάρχες κατάφεραν να τεμαχίσουν το ανάπηρο ελληνικό κράτος. Κάνοντάς αυτό,τόνισαν χωρίς πρόθεση πώς οι προσπάθειες των Βρυξελλών να δημιουργήσουν μια ενιαία κοινή πολιτική υπονομεύτηκαν από τα ίδια δικά τους χρηματικά προγράμματα.

Το πιο σπουδαίο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι ο Σαββίδης δεν είναι όπως οι ολιγάρχες που ήξερε η Ελλάδα. Ο χαρακτηριστικός Ελληνας ολιγάρχης δεν σημαίνει αυτοδημιούργητος. Η οικογένειά του υπήρξε πλούσια και συναλλάσσεται με το κράτος για γενιές. Κληρονομεί ένα στόλο από πλοία,επενδύει λιτά στην Ελλαδα, μετά εκβιάζει όποια κυβέρνηση είναι σε ισχύ απειλώντας να τραβήξει όλο του το κεφάλαιο έξω από τη χώρα αν γίνει  προσπάθεια να ελέγξουν τα περιουσιακά του στοιχεία ή να φορολογηθεί  επαρκώς.Ο τυπικός Έλληνας ολιγάρχης παίζει στην πολιτική σκακιέρα ύπουλα και καιροσκοπικά.Είναι δυτικά προσανατολισμένος.

Ζει στην Αθήνα, στον Πειραιά, στο Λονδίνο και στη Ζυρίχη. Λειτουργεί με τους υπόλοιπους ολιγάρχες σαν τάξη,κάνει στρατηγικούς γάμους παντρεύοντας τα παιδιά του με άλλες οικογένειες ολιγαρχών. Γενικά δημιουργεί επιχειρήσεις μέσα στην Ελλάδα,μετά μεταφέρει τα κέρδη του έξω από τη χώρα σε μια διαφορετική εμπορική αυτοκρατορία συνδέοντας τα Βαλκανια  και συχνά απλώνεται στην Ανατολική Ευρώπη και στη Μικρά Ασία.

Ο Σαββίδης είναι κάτι άλλο – το άγνωστο πρόσωπο. Μία δεκαετία πριν κανείς δεν είχε ακούσει το όνομά του. Δεν είναι ιδιοκτήτης πλοίων. Έκανε την περιουσία του έξω από την Ελλάδα και τώρα την επενδύει μέσα στη χώρα σε μια περίοδο απίστευτα δυσοίωνη. Πολιτικά  σκέπτεται με χαρακτηριστική βραδύτητα. Δεν κάνει καμιά προσπάθεια να κερδίσει την εύνοια με την Νέα Δημοκρατία και μάλιστα προκάλεσε και διαμάχη τη στιγμή που πολλοί περιμένουν η ΝΔ να κυβερνά τον επόμενο χρόνο.

Ο Σαββίδης έγινε το πιστό όργανο μιας αριστερης κυβέρνησης η οποία ανέβηκε στην εξουσία πανω σε υποσχέσεις ότι θα κυβερνούσε με φιλολαϊκά μέτρα αλλά έκανε τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκε

Για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα,ο Σαββίδης είναι αυτό που λέμε ημέτερος–ένας από τους δικούς μας, ένας εικονικός ηγέτης του μεγάλου κεφαλαίου τον οποίο μια νέα κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιήσει για να του αναθέσει τον έλεγχο σε διάφορους τομείς στο εκτεταμένο ελληνικό κράτος. Σε συνεντεύξεις,ο Σαββίδης έχει συγκρίνει  τον Τσίπρα με τον Πούτιν. Προειδοποίησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ,τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας,και πολιτικό αντίπαλο του Τσίπρα ,ότι δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Περιεργως, ο Σαββίδης μιλάει μόνο μια διαφορετική διάλεκτο αρχαίων ελληνικών (εννοεί τα ποντιακά ο αρθρογράφος) ,η οποία εμποδίζει την ικανότητά του να επικοινωνήσει τις φιλοδοξίες του στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης.Έτσι ο Σαββίδης άφησε τους άλλους να υποθέσουν  τι σκοπεύει να κάνει στη Θεσσαλονίκη.

Σε μια χώρα της οποίας η ολιγαρχική τάξη έχει υπάρξει ακλόνητα πιστή στον Ευρο-Ατλαντισμό και στα Αμερικάνικα συμφέροντα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο,ο Σαββίδης είναι ο νεόπλουτος από την Ανατολή. Είναι η τυπική σκιώδης ιστορία πλουτισμού στην μετα –Σοβιετική περίοδο. Το 1959 γεννήθηκε σε μια μεγάλη οικογένεια χωρικών στα βουνά της νότιας Γεωργίας. Η ιστορία των ανθρώπων του, οι Πόντιοι Έλληνες –οι Έλληνες από τον Πόντο ή της Μαύρης θάλασσας –είναι η ιστορία της μετακίνησης γενεών. Οι απόγονοι των αρχαίων Έλληνων στη Μαύρη Θάλασσα,για αιώνες ζούσαν στα βόρεια όρια της Τουρκίας σαν πολίτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης μετακίνησης των πληθυσμών μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι περισσότεροι Πόντιοι Έλληνες αναγκάστηκαν να φύγουν από το νέο κράτος της Τουρκίας. Κάποιοι επέστρεψαν στην Έλλαδα, ενώ άλλοι όπως η οικογένεια του Σαββίδη μεταναστευσαν στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας και έγιναν κάτοικοι μιας άλλης πολυπολιτισμικής αυτοκρατορίας,της Σοβιετικής Ενωσης. Στο τέλος του 1930,ο Στάλιν έστειλε εκατοντάδες χιλιάδες Πόντιους Έλληνες στην κεντρική Ασία,θεωρώντας τους την πέμπτη κολώνα του ιμπεριαλισμού.

Ο Σαββίδης ανήκει σε αυτούς τους Πόντιους Έλληνες που ποτέ δεν άφησαν τη Μαύρη Θάλασσα. Ιστορικά δεμένος με αυτοκρατορίες,όχι όπως οι Γεωργιανοί ,οι Αρμένιοι και οι Τσετσένοι μέσα στα βουνά που τους περικυκλώνουν, οι Καυκάσιοι Έλληνες απέκτησαν μια οικονομική θέση μέσα από την καλλιέργεια καπνού. Στη ηλικία των 14 ,ο Σαββίδης έφυγε από τηνΓεωργία και πήγε στο Ροστοφ,όπου έφτιαχνε τσιγάρα στο δημόσιο εργοστάσιο τσιγάρων,παρακολουθούσε νυχτερινά μαθήματα σε τεχνικό σχολείο,πήγε στο στρατό και απέκτησε φήμη πολύ θρήσκου ανθρώπου. ’’Τα πάντα τα απέδιδε στο Θεό,από τότε που κοιμόταν στον κουμπάρο του στο Ροστόφ ΄¨ μου είπε η Σόνια Προκοπίδη μια Πόντια Έλληνίδα που ήξερε τον Σαββίδη πριν έρθει στην Ελλαδα. (Το 2016 στο Προχωμα ένα χωριό ,ο Σαββίδης έκανε μια επίδειξη της θρησκευτικής του αφοσίωσης σε μια πέτρα. Η τοιχογραφία στην εκκλησία του Αγίου Πνεύματος απεικονίζει τον ευεργέτη της σε θέση δέησης Βυζαντινού αγίου,ντυμένος με μαύρο κοστούμι να σηκώνει ένα σκήνωμα στον ενθρονο Χριστό. Συνοδευεται από τη γυναίκα του και τους δυο γιους του,οι οποίοι ελέγχουν κομμάτια στην αυτοκρατορία του.

¨Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ενωση το 1991,ο Σαββίδης και εκατοντάδες χιλιάδες Πόντιοι ‘Ελληνες ,επέστρεψαν πίσω στην  Ελλάδα : το πρώτο κράτος που ήξεραν  αλλά παρόλο αυτά ένα μέρος ξένο προς αυτούς. ( Μαζί με αυτούς ήρθαν και πολλοί άλλοι από τα Πρώην Σοβιετικά εδάφη ,όπως η Lasha Shushanashvili,η πρώην ταμίας της Γεωργιανής μαφίας της Ευρώπης,γεννημένη στην κάτω Γεωργία.) Όλοι αυτοί γνώριζαν να μαζεύουν καπνό στη USSR, οπότε οι Πόντιοι Έλληνες έκαναν λαθρεμπόριο καπνού στην προγονική τους χώρα –πρώτα με τράτες και μετά με φορτηγά πλοία .Δεν είναι ξεκάθαρο σε ποιο βαθμό ο Σαββίδης εμπλέχτηκε σε αυτό το εμπόριο, αλλά όταν γύρισε στη Ρωσία τρία χρόνια αργότερα , εμφανίστηκε ως ιδιοκτήτης της καπνοβιομηχανίας Ντανσκοι ,τότε μια μεσαία εταιρεία που συγκρούονταν για έλεγχο στην τοπική αγορά. Μια δεκαετία αργότερα  το 2003 πήγε στη Μόσχα αντιπροσωπευοντας το Ροστόφ Ομπλαστ  στη Δούμα στην Ενωμένη Ρωσία του Πούτιν.

Ο Σαββίδης πέρασε αυτή τη δεκαετία ανάμεσα στην επιστροφή του στη Ρωσία και στο ντεμπούτο του στη Δούμα,συγκεντρώνοντας μια ποικιλία από εταιρείες,οι οποίες συμπεριλαμβάνουν  παραγωγή λουκάνικων,εγκαταστάσεις κατασκευής συσκευασιών γαλακτοκομικών προϊόντων και έναν προμηθευτή βιομηχανικού εξοπλισμού για φάρμες. Αλλά η κύρια ασχολία του ήταν πάντα η Ντανσκόι, την οποία μεταμόρφωσε στο μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής τσιγάρων στην πρώην USSR . Περίπου 30 δισεκατομύρια τσιγάρα,ή ένα στα δέκα που καπνίζονται στη Ρωσία,παράγονται ετησίως από την Ντανσκόι, η οποία διοικείται από τώρα από έναν Πόντιο Έλληνα και πριν από την γυναίκα του Σαββίδη Κυριακή. Ένα ειδικό συμβόλαιο που έγινε με το νέο Ρωσικό κράτος –μια συμφωνία με την οποία μέχρι και σήμερα η οικογένεια του Σαββίδη δίνει ένα δισεκατομμύριο τσιγάρα δωρεάν τσιγάρα στο Ρωσικό στρατό κάθε χρόνο –κατέστησε τη Ντανσκόι να έχει πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της νέας νομοθεσίας στη Ρωσία για τον καπνό.

Έκτος από την Ντανσκόι ,ο Σαββίδης απέκτησε και αρκετά μικρότερα περιουσιακά στοιχεία,τα οποία συμπεριλαμβάνουν ένα αεροδρόμιο στο Ροστόφ  και έναν στόλο από Αντονοφ φορτηγά αεροπλάνα που μεταφέρουν τσιγάρα κατά μήκος της Κεντρικής Ασίας και Βόρειας Αφρικής. Η Ντανκόι ισχυρίζεται  ότι στέλνει ένα ποσό της τάξεως των έξι δισεκατομμυρίων τσιγάρων σε τρία μη αναγνωρισμένα κράτη κατά μήκος της Μαυρης Θάλασσας –Transnistria, Abkhazia,and South Ossetia – των οποίων ο καταγεγραμμένος πληθυσμός είναι λιγότερος από 800.000    κατοίκους

.Αποδίδοντας κέρδη σε αυτά τα μη αναγνωρισμένα ψευτο- κράτη  υποδεικνύει ότι είτε ο Σαββίδης κερδίζει χρήματα από άλλα μέσα –το λαθρεμπόριο των τσιγάρων εμφανίζεται συχνά στον ελληνικό τύπο – ή ότι τον τροφοδοτεί ένας εξωτερικός παίκτης. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της Αμερικανικής και Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντιτάχθηκαν στην αγορά του λιμανιού της Θεσσαλονίκης,ο ύποπτος ένοχος είναι ο Βλαδιμήρ Πούτιν.

Μέχρι τα μέσα του 2000 ο Σαββίδης εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη και μέσα από μια σωρεία Κύπριακών εταιρειών ξεκίνησε τις επενδύσεις του. Αγόρασε τον Πάοκ,του οποίου η βάση των οπαδών τον βοήθησε να έχει ένα είδος φτηνής ασφάλειας απέναντι σε σημαντικές επενδύσεις σε αυτά που κατέχει. (Στην Ελλάδα όπως και στην Ιταλία και αλλού τα πλήθη του ποδοσφαίρου είναι προεκτάσεις της πολιτικής βάσης  -ένα επικίνδυνο εκλογικό σώμα για τον καθένα στον Τύπο,στο δικαστικό σώμα ή στον πολιτικό χώρο).

Ο Σαββίδης μετά πήρε την SEKAR ,μια βαθιά χρεωμένη κρατική επιχείρηση παραγωγης καπνού στη Θρακη της οποίας τα εμπορικά δίκτυα στην Ελλάδα και στην Ανατολική Μεσογειο έχει τώρα ενσωματώσει στα δίκτυα της Μαυρης Θάλασσας που διοικεί η Ντανσκόι. (τον Ιούνιο ένα σκάφος με από Ουκρανικό πλήρωμα κατασχέθηκε έξω από την ακτή της Κρήτης στο δρόμο για το Μοντενέγκρο (Μαυροβούνιο)  το οποίο μετέφερε εκατομμύρια αδήλωτα πακέτα της εταιρείας του Σαββίδη στη Θράκη με άγνωστο προορισμό.)

Μετά ο Σαββίδης ανέλαβε το Μακεδονία Παλλάς, ένα ξεπεσμένο πρώην σημείο αναφοράς στη βόρεια Ελλάδα όπου τώρα παρκάρει τακτικά την μαύρη του Μερσεντες.Τ ώρα προσπαθεί να αγοράσει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης,ένα περιουσιακό στοιχείο εξαιρετικής στρατηγικής σημασίας,μέσα από μια σύνθετη δημοπρασία η οποία έχει προκαλέσει δυσανασχέτηση στην Ελλάδα και επίσης προκάλεσε εξονυχιστικό έλεγχο από το Υπουργείο Εξωτερικών της Αμερικής εξαιτίας της περίεργης ακρίβειας στην προσφορά του Σαββίδη η οποία κατάφερε να εξοστρακίσει την προσφορά του Ντουμπάι.

Το μέσο ανάμεσα στην κρίση που έκανε πλούσιο τον Σαββίδη (τον Σοβιετικό ) και σε αυτόν που  τώρα εκποιεί την περιουσία του  (τον Ελληνα ) είναι η αρχαία του Ποντιακή ταυτότητα.Εχει  γίνει ο πατέρας είδωλο για εκατοντάδες χιλιάδων Ποντίων Ελλήνων οι οποιοι μέχρι σήμερα δεν έχουν ενσωματωθεί στην Ελλάδα. Ο Σαββίδης πάλι  ποτέ δεν έμαθε τη γλώσσα. Γεμίζει τις επιχειρήσεις του με Ρώσους και Αρμένιους σπάνια Ελληνες. Αλλά έχει ξαφνικά αναρριχηθεί στην τάξη της ελληνικής Ολιγαρχίας.

Για αυτούς τους Έλληνες ο Σαββίδης είναι ένας ήρωας. Τον προηγούμενο Μάη παρακολουθούσα που έκανε εγκαίνια σε ένα νέο τμήμα Ελληνικών και Ποντιακών σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη. Εκατοντάδες Πόντιοι Έλληνες ήταν σε προσοχή. Έβγαλαν τα κινητά τους όλοι μαζί όταν ο Σαββίδης ένας γεροδεμένος άντρας με σταθερό περπάτημα πήγε στη σκηνή η οποία ήταν γεμάτη από ιερείς οι οποίοι θυμιάτιζαν. Πλησίασε την εξέδρα και έκανε υπόκλιση στους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν έρθει από Αθήνα.Ο Σαββίδης μίλησε στα Ρωσικά με διερμηνέα πριν πει τον επίλογο στα Ελληνικά.

¨Για πολύ καιρό ντρεπόμασταν που  ήμασταν Πόντιοι Έλληνες.Σε αυτό το μέρος θεωρουμασταν ξένοι.Νιωθαμε αφιλόξενα.Αλλά δεν πρέπει να ντρέπεστε πια.’ Ακολούθησε μεγάλο χειροκρότημα. ‘Η ιστορία του είναι η δική μου ιστορία’ μια γυναίκα που ονομάζεται Σουλτάνα ψιθύρισε σε μένα. Είναι οι ιστορίες όλων μας.’

Αυτός είναι ο Ιβάν Σαββίδης.Ένας άντρας ο οποίος μέσα από φαινομενικά απεριόριστες πηγές, απέκτησε τον έλεγχο της δεύτερης πόλης της Ελλαδας και έγινε ο αγαπημένος ενός δυνατού εκλογικού ποσοστού 400.000 Ποντίων Ελλήνων,αρκετού να αποφασίσουν  τα αποτελέσματα εθνικών εκλογών.

Αν οι ισχυρισμοί ότι υπαρχει σχέση ανάμεσα στον Σαββίδη και τον Πούτιν είναι σωστοί,θα επιβεβαιώσουν στη βόρεια Ελλαδα αυτό που πρόσφατα αποκαλύφθηκε στη Σερβία και Μακεδονία. Δηλαδή,ότι το Κρεμλίνο χρησιμοποιεί ομογενείς Ρώσους ολιγάρχες και τα σκοτεινά τους οικονομικά δίκτυα για να αγοράζει κρατική περιουσία και να υπονομεύει τις αποφάσεις των Προ-Ευρωπαικών κυβερνήσεων.Το ότι ο Πούτιν ενδιαφέρθηκε για αυτό το τόλμημα έγινε φανερό το Μαιο 2016 όταν αυτός και ο Σαββίδης έκαναν ένα μεγάλο ταξίδι στον Αγιο Παντελεήμονα ,ένα  Ρωσικό μοναστήρι στο Όρος Αθως το οποίο τα τελευταία δύο χρόνια ενισχύθηκε με άλλα 500 δωμάτια και δορυφορικά συστήματα. Στην υπόλοιπη Ελλάδα ταυτόχρονα καθώς ο Σαββίδης είναι κυρίαρχος στη Θεσσαλονίκη ,η εδραίωση του κράτους είναι κάτω από τις διαταγές των νέων ολιγαρχών οι οποίοι προχωρούν γρήγορα.

Αυτή η γενιά των νέων ελίτ Ελλήνων είναι σίγουρα πιο βρώμικοι από τους προηγούμενους.Αλλά η κρίση τους έδωσε απέραντο έδαφος να αναλάβουν μέσα σε ένα διάστημα λίγων χρόνων και με την κατεύθυνση της Ευρωπαικής ένωσης, κατάφεραν αυτό που οι προηγούμενη γενιά των ολιγαρχών συσσώρευσε σε δεκαετίες. Με εξαίρεση το λιμάνι του Πειραιά,το οποίο πουλήθηκε τον προηγούμενο χρόνο στο κινέζικο κράτος ,όλα τα μεγάλα περιουσιακά στοιχεία που ιδιωτικοποιήθηκαν από το 2010 έχουν πέσει στα χέρια τους.

Αυτοί οι ολιγάρχες αρπακτικά πολλοί από τους οποίους –Μπόρης Μουζενίδης, Βίκτορ Ρέστης – δεν είχαν καν γεννηθεί στην Ελλάδα,εκμεταλλεύτηκαν την κρίση για να μαζεψουν ακίνητη περιουσία  και βιομηχανικούς τομείς για πενταροδεκάρες.Η προέλευση του κεφαλαίου τους είναι ολοφάνερα παράνομη. Ο Ευάγγελος Μαρινάκης, ένας μεγιστάνας στη ναυσιπλοΐα του Πειραιά ,με ύποπτους δεσμούς με τον ελληνικό υπόκοσμο,έχει γίνει μεγάλος πρωταγωνιστης στα μαζικά μέσα ενημέρωσης.Η οικογένεια του Δημήτρη Μελισσανίδη,του μεγιστάνα πετρελαίου με ρίζες στη βόρεια Οσετία ο οποίος έχει πιαστεί με ισχυρισμούς για λαθρεμπόριο βενζίνης και έχει προμηθεύσει τον ναυτικό στόλο της Μεσογείου ΗΠΑ  με το πετρέλαιο του από το 2003,τώρα είναι ο άρχοντας του ΟΠΑΠ του πρώην δημόσιου ομίλου τζόγου.Μερικοί άλλοι βαρόνοι –ο Δημήτρης Καπελούζος,ο Σπύρος Λάτσης –έχουν αναλάβει αεροδρόμια και μεγάλες ακτογραμμές.

Η καθεμία από αυτές τις περιπτώσεις παρουσιάζουν υπερβολικές εκδοχές αυτού που ονομάζουν οι Ελληνες  διαπλοκή,το μοχθηρό μπέρδεμα της κυβέρνησης και των ιδιωτικών συμφερόντων που  η λιτότητα βάθυνε. Αλλά μόνο με τον Σαββίδη φαίνεται να έρχεται μια αντιπαράθεση.Τι θα γίνει αν δεν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Κάποιοι λένε ότι η Νέα Δημοκρατία θα αναγκαστεί να στραφεί εναντίον του. Αυτός θα παρουσιάσει ένα τεστ ,έστω μια ευκαιρία,για τον Μητσοτάκη,ακόμα και από αυτούς μέσα στο ίδιο κόμμα,να είναι ένας αδύναμος τεχνοκράτης.

Άλλοι ισχυρίζονται ότι έτσι δουλεύει το ελληνικό κράτος.Το κεφάλαιο του Σαββίδη χρειάζεται απελπισμένα σε αυτην την πόλη η οποία καταστράφηκε δυσανάλογα από την κρίση.Η Νέα Δημοκρατία θα αναγκαστεί να τον δεχτεί ,όπως θα έκαναν με οποιοδήποτε άλλο ολιγάρχη.Με το πρόσχημα ότι κάνουν εκκαθάριση στην οικονομία της Ελλαδας,οι Βρυξέλλες θα συνεχίσουν να σπρώχνουν την ασταμάτητη ιδιωτικοποιηση των περιουσιακών στοιχείων  που έδωσε τη δυνατότητα σε ολιγάρχες όπως ο Σαββίδης να καλυφθούν για ήσυχη δημόσια αρπαγή.

Μπορούμε να φανταστούμε τους επίσημους της ΕΕ στο μέλλον να είναι σε σύγχυση  για το σάπιο ελληνικό κράτος και να αναρωτιούνται πώς συνέβει ξανά.