Η απειλή του αλβανικού και τουρκικού εθνικισμού στα Βαλκάνια

19 χρόνια μετά τη Συνθήκη του Ντέυτον που τερμάτισε τη Βοσνιακή Κρίση και 15 χρόνια μετά την συνθηκολόγηση της Σερβίας στο Κουμάνοβο που οδήγησε στην διακοπή των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών και άνοιξε το δρόμο για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου το θεσμικό τοπίο στην περιοχή εξακολουθεί να είναι ασταθές.

Τα «πολυεθνικιστικά Βαλκάνια» και η εσωτερική πολιτική αστάθεια

Στην περιοχή των Δυτ. Βαλκανίων σήμερα δραστηριοποιούνται, αλληλοεπικαλύπτονται και συγκρούονται μικρά και μεγάλα εθνικιστικά και θρησκευτικά φανατικά ρεύματα..

Ας σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή στην περιοχή βρίσκονται σε εξέλιξη 3 ενεργά εθνικιστικά ρεύματα (Αλβανικό, Σκοπιανό, Τουρκικό), 4 αδρανή (Μαυροβουνιακό, Κροατικό, Σερβικό, Ελληνικό) και 2 εξελισσόμενα (Βουλγαρικό, Ρουμανικό) ενώ ο μεγάλος άγνωστος παραμένει ο ρόλος του Ισλαμικού παράγοντα ο οποίος είναι ίσως και ο πλέον αστάθμητος και του οποίου ο χώρος ανάπτυξης εντοπίζεται στην περιοχή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης με διάχυση στους ισλαμικούς θύλακες της περιοχής των Βαλκανίων

Οι εθνικές παρατάξεις ακόμη και τώρα έχουν ουσιαστικά ισχυρή ή κυριαρχική επιρροή στα εκλογικά σώματα των χωρών της Δυτικής Βαλκανικής.

Με την οικονομική ύφεση που βρίσκεται σε εξέλιξη εντείνεται η επιβράδυνση των οικονομιών των χωρών των Βαλκανίων και της Α. Ευρώπης γεγονός που ευνοεί τις συνθήκες για αύξηση της ανεργίας και μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας.

Ορισμένοι παρατηρητές πλέον μιλούν για έναν κύκλο αστάθειας που προκύπτει από, από μια περιδίνηση που έχει συμπαρασύρει τα Δυτικά Βαλκάνια με αφετηρία τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς κατά της τότε ΟΔΓιουγκοσλαβίας και τις αλλαγές που από τότε σημειώθηκαν στο σύνολο σχεδόν των Βαλκανικών κρατών..

Τα Δυτικά Βαλκάνια γίνονται πιο σύνθετα και πιο επικίνδυνα καθώς στις όμορες χώρες τείνει να ολοκληρωθεί ο μετασχηματισμός των εξτρεμιστικών δομών σε πολιτικούς οργανισμούς που εντάσσονται ή συνεργάζονται με τα πολιτικά κόμματα.

Η εσωτερική πολιτική σκηνή των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων καταδυναστεύεται από πολιτικούς σχηματισμούς και οργανώσεις που μετασχηματίσθηκαν αλλά συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους με το δόγμα της επέκτασης εθνικής πολιτικής και θρησκευτικής με σημαντικό έλλειμμα ανοχής για το δημοκρατικό πολίτευμα προοιωνίζοντας το άνοιγμα ενός νέου κύκλου αστάθειας και συγκρούσεων.

Παραθρησκευτικές οργανώσεις, θρησκευτικές αιρέσεις, νεοφασιστικές ομάδες συμπληρώνουν το σκηνικό.

Η πολιτική ζωή των χωρών της περιοχής προσδιορίζεται συχνά από το γεγονός ότι ισχυρές και αδιαφανείς δομές χρηματοδοτούν τέτοιες πολιτικές.

Εκ των ανωτέρω αναδύεται ένα νέο μοντέλλο για την ανάπτυξη και εξαγωγή,σε ορισμένες περιπτώσεις, μορφών πολιτικής, εθνικής ή θρησκευτικής βίας που απειλούν την αστική δημοκρατία και τους δημοκρατικούς θεσμούς και αξίες και δημιουργούν τις προυποθέσεις για μορφές εσωτερικές τρομοκρατίας οι οποίες στην εξέλιξή τους μπορούν να υποβαθμίσουν εκ νέου το Ευρωπαικό διεθνοπολιτικό περιβάλλον.

Η «Ομοσπονδία Αλβανικών Γαιών»

Καθώς δεν έχουν κλείσει ακόμη οι πληγές των χωρών της Βαλκανικής Χερσονήσου από εμφύλιες συρράξεις, τρομοκρατικές επιθέσεις, εγκλήματα γενοκτονίας, βίαιες πολιτικές ανατροπές, οι πολίτες των βαλκανικών χωρών αναρωτιούνται αν αξίζει τον κόπο να γίνουν μέλη της μεγάλης Ευρωπαικής οικογένειας καθώς η εισαγόμενη από τις ΗΠΑ χρηματοοικονομική κρίση ήρθε να σαρώσει τις εύθραυστες ισορροπίες στην περιοχή, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την αδυναμία της Ε.Ε. να προβλέψει, να διαχειρισθεί και ν’αντιμετωπίσει τελέσφορα την κρίση αυτή.

Ειδικά η ΕΕ άνοιξε και το ζήτημα του «βαλκανικού θύλακα» στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια εκτιμώντας ότι μέσα από την δημιουργία «μικροπεριοχών» και «μικρών ζωνών ελεύθερης κυκλοφορίας ατόμων,αγαθών και υπηρεσιών» θα εξαλειφθούν τα αίτια των συγκρούσεων και της αστάθειας στην περιοχή.

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ ευνόησαν την δημιουργία ενός νέου Αλβανικού κρατικού μορφήματος μέσα από την θεωρία των «μαλακών συνόρων» ενώνοντας την Αλβανία με το Κοσσυφοπέδιο μέσω του περίφημου αυτοκινητοδρόμου που ενώνει την κεντρική και νότια Σερβία με το λιμάνι του Δυρραχίου.

Θεωρείται απίθανο να μην είχαν εκτιμήσει οι σχεδιαστές της εξωτερικής πολιτικής Ευρώπης και ΗΠΑ τις φάσεις του «αλβανικού μετασχηματισμού» ή της «τουρκικής επέκτασης στην περιοχή».

Είναι εμφανές ότι μετά την ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ και την προενταξιακή της πορεία προς την ΕΕ προετοιμάζεται και ο μετασχηματισμός του Κοσσυφοπεδίου μετά την απόσχισή του από τη Σερβία για να αποκτήσει διεθνώς αναγνωρισμένη κρατική υπόσταση μέχρι το 2025.

Η «Ομοσπονδία Αλβανικών Γαιών», που αποτελεί μία σύγχρονη θεώρηση της «Μεγάλης Αλβανίας» προχωρά με ταχυτάτους ρυθμούς και ευνοεί την δημιουργία αποσχιστικών τάσεων στην ΠΓΔΜ, τη Νότια Σερβία ενώ φαίνεται ότι ευνοείται από τις «Μεγάλες Δυνάμεις» η πολιστική αυτονομία σε Μαυροβούνιο και Ελλάδα.

Η Βαλκανική διάσταση του τουρκικού νεοθωμανισμού

Για την «δραστήρια διπλωματία των προκλήσεων» ως διαχρονική επιλογή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής έχουμε αναφερθεί και σε προηγούμενες αναλύσεις μας και αυτή είναι εμφανής σε κάθε σημείο του βαλκανικού χάρτη όπου υπάρχουν τουρκόφωνοι πληθυσμοί ή μουσουλμάνοι τους οποίους η Τουρκία θέλει να αφομοιώσει: Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Σαντζάκιο Σερβίας, Κοσσυφοπέδιο, ΠΓΔΜ,Βουλγαρία, Θράκη. Ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελεί η σε πλήρη εξέλιξη επιχείρηση αμφισβήτησης των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο από τη Λαδόξερα μέχρι και το Καστελόριζο από το τουρκικό κατεστημένο διαχρονικά.

Η σημερινή τουρκική ηγεσία αξιοποιώντας τα ανταλλάγματα που ενδεχομένως δίνει στη Δύση στην περίπτωση καταπολέμησης του ΙΚΙΛ φαίνεται ότι έχει ιεραρχήσει την επέκτασή της προς τον βαλκανικό ζωτικό χώρο μέσω της οικονομικής, πολιτισμικής και εθνικής επιρροής της.

Στη συγκεκριμένη φάση φαίνεται ότι είναι συμβατές οι εθνικιστικές πρακτικές Τουρκίας και Αλβανίας ή καλύτερα οι υποστηρικτές τους στη διεθνή σκακιέρα έχουν βρει συμβατούς τρόπους παρουσίας στην περιοχή.

Αυτή τη στιγμή οι βασικές δίοδοι ενέργειας, εμπορίου και μεταφορών περνούν από τα Βαλκάνια με τη συμμετοχή και τουρκικών εταιρειών.

Ελεγκτέος και ο ρόλος της Τουρκίας στην δημιουργία ναρκο-διαδρόμων και ενίσχυσης εγκληματικών και εξτρεμιστικών δικτύων στην περιοχή των Βαλκανίων. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία αποτελεί από τους βασικούς άξονες μετάβασης και διέλευσης τζιχαντιστών στα πεδία των πολεμικών επιχειρήσεων της Συρίας και του Ιράκ.

Όσο κι αν δυτικοί παρατηρητές το αρνούνται, είναι πολύ πιθανόν η Τουρκία να συμβάλλει στο διηνεκές για την δημιουργία της νέας «Μεγάλης Αλβανίας» προκειμένου να την ελέγχει στα ζωτικά της σημεία οικονομικά και εμπορικά γεγονός που θα οδηγήσει πιθανόν και στην ανάπτυξη και στρατιωτικών δεσμών. Σε αυτό το ενδεχόμενο οι συντελεστές ισχύος θα αλλάξουν δραματικά σε βάρος της Ελλάδας με την Τουρκία να προσφέρει στο ΝΑΤΟ εγγυήσεις για δράσεις στον ευρασιατικό γεωπολιτικό χώρο.

Αναζητώντας τη θέση και το ρόλο της Ελλάδας στις συνθήκες του νέου ψυχροπολεμικού τοπίου οπου δημιουργείται στα Βαλκάνια, θεωρείται ως αναγκαία συνθήκη επιβίωσης και ασφάλειας η ενίσχυση της στρατιωτικής αποτρεπτικής ισχύος , ο εκσυγχρονισμός και αναβάθμιση των δομών, του τρόπου λειτουργίας και του ανθρώπινου δυναμικού των Διπλωματικών Υπηρεσιών και των Υπηρεσιών Πληροφοριών,

Καθίσταται εθνική ανάγκη ο απεγκλωβισμός από τις διαχρονικές υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων και με σοβαρό διπλωματικό σχεδιασμό και με τους συντελεστές ισχύος μας ενδυναμωμένους, να επιδιώξουμε λύση που να διασφαλίζει τη δημοκρατία, την ασφάλεια του Ελληνισμού, τη διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας και την οικονομική και κοινωνική πρόοδο του λαού μας.