Αναστασιάδης: Διεμήνυσα, μέσω της κας Λουτ, την άρνηση μας να δεχθούμε ως προαπαιτούμενο την αναγνώριση, της όποιας κυριαρχικής, τάχα ισότητας, αξιώνει η Τουρκία

«Εκείνο που επιβάλλεται ετούτη την ώρα, είναι μέσα από την ενότητα να αντιμετωπίσουμε τις χωρίς προηγούμενο προκλήσεις που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Θέτοντας ως ύψιστη των προτεραιοτήτων μας το εθνικό μας θέμα, επιλέγουμε την οδό του ειρηνικού διαλόγου, επιδιώκοντας να επιτύχουμε μία δίκαιη και βιώσιμη λύση για το Κυπριακό, που θα φέρει ειρήνη και σταθερότητα στην Κύπρο και την περιοχή», δήλωσε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης.

Σε χαιρετισμό του στα αποκαλυπτήρια του μνημείου του ήρωα της ΕΟΚΑ, Σταύρου Στυλιανίδη, στο Επισκοπειό, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επεσήμανε ότι:

«Είναι ακριβώς αυτή την πολιτική βούληση και θέληση που επαναδιατυπώσαμε κατά την άτυπη σύνοδο της Γενεύης τον περασμένο Απρίλιο, τονίζοντας προς τον γ.γ. την ετοιμότητα, την αποφασιστικότητα, αλλά και την πολιτική βούληση να εμπλακούμε σε ένα δημιουργικό διάλογο. Ένα διάλογο που θα καθοδηγείται και θα σέβεται τις αρχές και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις αρχές και αξίες της ΕΕ, που θα σέβεται τον άνθρωπο ανεξάρτητα εθνοτικής καταγωγής, αλλά που κατά κύριο λόγο θα στοχεύει στη δημιουργία ενός λειτουργικού και βιώσιμου κράτους. Ενός κράτους που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα του συνόλου των πολιτών, ενός κράτους που δεν θα είναι εξάρτημα της οποιασδήποτε τρίτης δύναμης. Ενός κράτους που δεν θα έχει ανάγκη από εγγυητές ή την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων.

Διεμήνυσα και σήμερα, μέσω της κας Λουτ, και επανέλαβα και πάλι την ετοιμότητα μας, αλλά και την άρνηση μας να δεχθούμε ως προαπαιτούμενο την αναγνώριση, της όποιας κυριαρχικής, τάχα ισότητας, αξιώνει η Τουρκία, προκειμένου να επαναρχίσει ο διάλογος». Σημείωσε δε, ότι «αυτό που είπα είναι, αν υπάρχει βούληση και από την άλλη πλευρά, αν υπάρχει ειλικρίνεια για ειρηνική επίλυση του Κυπριακού, η μόνη οδός είναι η οδός του διαλόγου, η οδός του δικαίου, η οδός που θα οδηγήσει, επιτέλους, στο να απελευθερωθούν και οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας από το βάρος της επιβολής της τουρκικής κυβέρνησης ή του τουρκικού καθεστώτος.

Γνωρίζω τις δυσκολίες, γνωρίζω την επικινδυνότητα μέσα από την όλη συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου και της Τουρκίας. Θέλω να πιστεύω όμως, ότι τα Ηνωμένα Έθνη, η ΕΕ, οι προσπάθειες που καταβάλλουμε, οι συμμαχίες που έχουμε επιτύχει, θα συμβάλουν ώστε να μην αργήσει ο ήλιος της ελευθερίας. Η προσπάθεια επανένωσης του τόπου, απαλλαγής του από τα κατοχικά στρατεύματα, να επιτύχει, να μην αργήσει να επιτευχθεί, ώστε να αποκτήσουμε – όπως χρωστούμε σε όλους όσοι έδωσαν τη ζωή τους – την ελευθερία μας. Αυτό που χρωστούμε στις μέλλουσες γενιές, την ειρήνη, τη δημιουργική συνύπαρξη.

Δεν αρνούμαστε στους Τουρκοκύπριους δικαιώματα. Αρνούμαστε στην Τουρκία να θεωρεί πως είμαστε ένα κομμάτι που μπορεί να διευθύνει μέσω των εγκαθέτων της.

Δεν θα επιτρέψω για όσο βρίσκομαι στην εξουσία, ή υπηρετώντας την εντολή του λαού, να μετατρέψω την Κύπρο σε προτεκτοράτο της Τουρκίας. Θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις. Και έχουμε κατηγορηθεί πολλές φορές, πως έχουμε προχωρήσει σε υποχωρήσεις. Όχι σε θέματα αρχών, όχι σε θέματα αξιοπρέπειας. Αυτό είναι το μόνο που θέλω να σας διαβεβαιώσω, ιδιαίτερα εσάς, που μέσα από τις θυσίες, τους αγώνες, τα βασανιστήρια που έχετε υποστεί, μας δώσατε μια πατρίδα ελεύθερη. Αυτή οφείλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας. Αιωνία η μνήμη στους αγωνιστές της ελευθερίας».

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δήλωσε, ότι είναι πραγματικά με αισθήματα ιστορικού χρέους και εθνικής υπερηφάνειας, που τελούμε σήμερα τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του ήρωα Σταύρου Στυλιανίδη, αποδίδοντας τον προσήκοντα φόρο τιμής στη δράση και την ηρωική του θυσία, κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955-’59. «Γεννημένος στην κατεχόμενη Γιαλούσα το 1927, ο Σταύρος Στυλιανίδης γαλουχήθηκε από νεαρή ηλικία με τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, τα νάματα, τις αρχές και τις αξίες της πατρίδας, τα οποία ρίζωσαν βαθιά στην ψυχή του. Θεωρώντας χρέος του να συμβάλει στην εθνική αποκατάσταση της πατρίδας μας, εντάχθηκε στις τάξεις της ΕΟΚΑ από την αρχή του Αγώνα. Η ερασιτεχνική του ενασχόληση με τις εκρηκτικές ύλες, επιφορτίστηκε με το δύσκολο έργο της κατασκευής εκρηκτικών, όπως νάρκες, χειροβομβίδες και βόμβες και άλλους εκρηκτικούς μηχανισμούς, αλλά και την εξασφάλιση οπλισμού στα μέλη της Οργάνωσης.

Οι πλούσιες γνώσεις και η εμπειρία του στον τομέα, αποδείχθηκαν πολύτιμες για τις ανάγκες του Αγώνα, αφού χάρις τις ικανότητες, το θάρρος και την αυτοθυσία που τον διέκρινε, πέτυχε να φέρει εις πέρας την αποστολή του και να ενισχύσει το οπλοστάσιο της Οργάνωσης. Είναι άξιο αναφοράς ότι η βόμβα που τοποθετήθηκε στο κρεβάτι του ‘Αγγλου Κυβερνήτη, Χάρντιγκ, ήταν δικής του κατασκευής, ενώ χαρακτηριστική των παράτολμων ενεργειών του, είναι ανάμεσα σε άλλες, η απόσπαση αριθμού όπλων από γαλλικά στρατεύματα που είχαν σταθμεύσει κοντά στο Πυρόι κατά τη διάρκεια της αγγλογαλλικής επίθεσης στο Σουέζ. Αναλόγως, εξέχουσας σημασίας υπήρξε η δράση που ανέπτυξε ενταγμένος στις αντάρτικες ομάδες που δρούσαν στη Λευκωσία, καταφέρνοντας καίρια πλήγματα στον αγγλικό στρατό.

Η εν λόγω δράση, είχε ως αποτέλεσμα να επισημανθεί και να κηρυχθεί ως καταζητούμενος από τους ‘Αγγλους δυνάστες. Συνεχίζοντας να δρα ως καταζητούμενος με το ψευδώνυμο «Ζέρβας», ανέλαβε με μεγάλη επιτυχία, ως υποτομεάρχης της περιοχής «Ορεινής», έχοντας υπό την άμεση ευθύνη, την επίβλεψη και τον συντονισμό των ομάδων κρούσεως του τομέα. Με τον θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου και την προσάρτηση στον τομέα Ορεινής των χωριών της περιοχής Μαχαιρά, ο Στυλιανίδης συνέχισε τις υπηρεσίες του ως υποτομεάρχης, έχοντας πλέον υπό την εποπτεία του τα χωριά Κλήρου, Μαλούντα και Δευτερά, ως επίσης τις αντάρτικες ομάδες του τομέα. Η πολύπλευρη επιχειρησιακή και οργανωτική του δράση, με επίκεντρο την εκπαίδευση των μελών, την απόκρυψη και φυγάδευση καταζητούμενων αγωνιστών και τον ανεφοδιασμό αντάρτικων ομάδων, υπήρξε πολυτιμότατη για την υλοποίηση των σκοπών του Αγώνα, αλλά ταυτόχρονα και πολύτιμη για την ενίσχυση του φρονήματος και του ηθικού σθένους των συναγωνιστών του.

Η έκρηξη νάρκης που κατασκεύαζε έξω από το κρησφύγετό του, τραυματίζοντας βαριά τον ίδιο και ελαφρότερα τους δύο συναγωνιστές του, Ανδρέα Θεοφάνους και Κωστάκη Καραΐσκο, σηματοδότησε ένα από τα σοβαρά ατυχήματα στην Ιστορία της Οργάνωσης. Ο θάνατος του δύο μέρες αργότερα, στις 18 Αυγούστου 1957, παρά την επιτυχή μεταφορά του στο νοσοκομείο από συναγωνιστές του, επισφράγισε την ηρωική αγωνιστική πορεία της ζωής του. Το μνημείο που αποκαλύπτουμε σήμερα θα αποτελεί τον φάρο υπόμνησης της ηρωικής αγωνιστικής αυτής πορείας του Σταύρου Στυλιανίδη, αλλά και των στενών συναγωνιστών του. Ταυτόχρονα, θα αποτελεί υπόμνηση της δράσης του Παντελή Κατελάρη από το Επισκοπειό, του Θεοδόση Τσαγγαρίδη από τους Εργάτες, των αγωνιστών της περιοχής Ορεινής και Ταμασού, αλλά και όλων όσοι συμμετείχαν στους εκάστοτε αγώνες που χρειάστηκε να δώσει η πατρίδα μας, λαμπρύνοντας την Ιστορία του τόπου.

Επιτρέψτε μου να επαινέσω το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ και το Ίδρυμα Αθανάσιος Κτωρίδης, αλλά και όλους όσοι έχουν αναφερθεί και έχουν συντελέσει, ώστε να γίνει κατορθωτή η ανέγερση του παρόντος μνημείου, ενός μνημείου που θα υπενθυμίζει σε όλους το καθήκον προς την πατρίδα, το καθήκον του σεβασμού προς τους αγώνες και τους αγωνιστές της ελευθερίας. Δική μας επιταγή, ελάχιστο δικό μας χρέος και φόρος τιμής απέναντί τους, είναι να σταθούμε με ευλάβεια μπροστά στο παράστημά τους και να αντλήσουμε διδάγματα από τη θυσία τους».

(πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ)