Αναδρομή στην ιστορία: ο Σαδήκ Αχμέτ και το 3%

Τον Οκτώβριο του 1994 ο Δρ. Σαδήκ Αχμέτ -εκπροσωπούμενος από το Δρ. Τεκίν Ακιλίογλου του Δικηγορικού Συλλόγου Άγκυρας- προσέφυγε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) παραπονούμενος ότι ο εκλογικός νόμος 1907/1990, ο οποίος εισήγαγε το όριο του 3% στο σύνολο των ψήφων της Επικράτειας για την είσοδο ενός κόμματος – συνδυασμού στη Βουλή, είναι αντισυνταγματικός και εισαγάγει διακρίσεις εμποδίζοντας την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη (παραβίαση αρ.3, 1^ου Πρωτοκόλλου ΕΣΔΑ – δικαίωμα σε ελεύθερες εκλογές και αρ.14 ΕΣΔΑ – απαγόρευση διακρίσεων). 

Όσον αφορά στον ίδιο, σημείωνε στην προσφυγή του, παρά το ότι είχε συγκεντρώσει 24.956 ψήφους στην εκλογική περιφέρεια της Ροδόπης στις κοινοβουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου 1993, δεν μπορούσε να εκπροσωπηθεί στη Βουλή, κάτι για το οποίο απαιτούνταν περί τις 210.000 ψήφους, σύμφωνα με το νέο εκλογικό νόμο.

Το Δικαστήριο με την με αριθ. 25758/94 απόφασή του έκρινε ότι ένα κράτος έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια να επιλέγει το εκλογικό σύστημα που επιθυμεί στην προσπάθειά του να συμβιβάσει την ακριβέστερη κοινοβουλευτική αποτύπωση της λαϊκής βούλησης με την ανάγκη δημιουργίας σταθερών και αντιπροσωπευτικών κυβερνήσεων. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) δεν μπορεί να υπαγορεύσει την υιοθέτηση (αναλογικού ή πλειοψηφικού) εκλογικού συστήματος, ούτε υποχρεώνει το κράτος να προβλέψει ειδική θετική εκλογική διάκριση υπέρ μειονοτήτων εντός της επικράτειάς του. 

Το γεγονός ότι ο ένδικος εκλογικός νόμος 1907/1990 είχε εφαρμογή σε όλο ανεξαιρέτως το εκλογικό σώμα δε δημιουργούσε διακρίσεις, εξάλλου δε το σύνολο σχεδόν των κ-μ του ΣτΕ είχε θεσπίσει όρια εισόδου συνδυασμών στα Κοινοβούλιά τους [την εποχή εκείνη το εκλογικό όριο π.χ. στην Τουρκία ανερχόταν στο 10%].   

Κατόπιν των ανωτέρω, το ΕΔΔΑ απέρριψε ομόφωνα την προσφυγή του Δρ. Αχμέτ Σαδήκ ως προδήλως αβάσιμη.