Tα σχέδια εκσυγχρονισμού της Τουρκικής Αεροπορίας στην επόμενη δεκαετία – Μέρος Ι

Τα πρόσφατα δυστυχήματα της τουρκικής Αεροπορίας, με τις πτώσεις ενός αεροσκάφους F-4E 2020 Terminator, δύο RF-4ETM Isik και το θάνατο οκτώ πιλότων ήρθαν να προστεθούν στην απώλεια 5 μαχητικών F-16, τριών RF-4M/TM και ενός F-4E 2020 Terminator, την προηγούμενη πενταετία.

Οι παραπάνω απώλειες συνολικά 12 αεροσκαφών μέσα σε πέντε χρόνια, αποτελούν ένα σημαντικό αρνητικό ρεκόρ για την τουρκική Αεροπορία, η οποία όμως δεν σταματά να βλέπει και να σχεδιάζει το μέλλον με μεγάλες φιλοδοξίες, επιδιώκοντας να καταστεί η δεύτερη ισχυρότερη αεροπορική δύναμη στην περιοχή της Αν. Μεσογείου.

Οι προσδοκίες της ηγεσίας της τουρκικής Αεροπορίας δεν αποτελούν κάτι καινούργιο.

Αυτό όμως που εκπλήσσει είναι το μέγεθος του προγράμματος εκσυγχρονισμού της Αεροπορίας της γειτονικής χώρας, το οποίο έχει ορίζοντα σε πρώτη φάση μέχρι τις αρχές της επόμενης δεκαετίας με προοπτική το 2030.

Πιο αναλυτικά με βάση κυρίως ανοικτές τουρκικές πηγές η τουρκική Αεροπορία σχεδιάζει να διατηρήσει το στόλο των 236 F-16C/D Block30/40/50/52Adv., στα οποία όμως πρόκειται να προβεί σε συγκεκριμένες στοχευόμενες παρεμβάσεις που θα αυξήσουν την αποτελεσματικότητα τους.

Ειδικότερα εντός του 2015 ολοκληρώνεται το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού CCIP των 169 F-16C/D Block40/50 που έχουν απομείνει, στα οποία αναμένεται στο μέλλον να εγκατασταθεί ο υπό ανάπτυξη “Εθνικός Παρεμβολέας”, που αναπτύσσει η τουρκική βιομηχανία ASELSAN, σε συνεργασία με το ίδρυμα TUBITAK και ο οποίος θα είναι έτοιμος για χρήση το 2019.

Επιπλέον στα αεροσκάφη θα εγκατασταθεί και το “Εθνικό Σύστημα Προειδοποίησης πυραύλων” (Missile Warning System – MWS) που θα κατασκευάσει κατόπιν άδειας η Aselsan.

Μια ακόμη σημαντική εξέλιξη αναφορικά με το τουρκικό στόλο των F-16C/D Block40/50 CCIP και F-16C/D Block50Adv. είναι η προοπτική εξοπλισμού αριθμού από τα αεροσκάφη αυτά με ραντάρ τεχνολογίας AESA.

Σημειώνεται ότι ήδη η Aselsan εργάζεται πάνω στην ανάπτυξη ενός ραντάρ τεχνολογίας AESA το οποίο προορίζεται επίσης για το μελλοντικό μαχητικό ΤF-X της τουρκικής Αεροπορίας.

Τέλος την περίοδο αυτή σχεδιάζεται από την τουρκική βιομηχανία το “Σύστημα Ηλεκτρονικού Πολέμου Νέας Γενεάς”, το οποίο θα εξοπλίσει στο μέλλον τα F-16 και το υπό ανάπτυξη νέο τουρκικό μαχητικό του προγράμματος TF-X

Όσον αφορά τα 37 F-16C/D Block30 η τουρκική Αεροπορία εγκαθιστά στα αεροσκάφη τον τουρκικής ανάπτυξης υπολογιστή αποστολής του προγράμματος Ozgur, (του ερευνητικού ιδρύματος TUBITAK-BILGEM) ο οποίος βασίζεται τεχνολογικά στον εμπορικό υπολογιστή CFCC της εταιρείας BAE Systems.

Το πρόγραμμα εγκατάστασης του υπολογιστή και αναβάθμισης των αεροβοηθημάτων θα ολοκληρωθεί από τις εταιρεία Aselsan και TAI το 2017.

Ο συγκεκριμένος υπολογιστής θα αποτελέσει την τεχνολογική βάση για την ανάπτυξη του υπολογιστή αποστολής που θα εξοπλίσει το υπό σχεδίαση νέο τουρκικό μαχητικό του προγράμματος ΤF-X.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα φαίνεται να μπαίνει σε τροχιά υλοποίησης, αφού τον περασμένο Ιανουάριο αποφασίστηκε από την Εκτελεστική Επιτροπή Αμυντικής Βιομηχανίας (SSIK) η επιλογή του δικινητήριου σχεδίου που είχε προταθεί από την τουρκική αεροδιαστημική βιομηχανία ΤΑΙ μεταξύ τριών διαφορετικών σχεδίων.

Το νέο αεροσκάφος θα είναι εξοπλισμένο με νέους κινητήρες, οι οποίοι θα επιλέγουν μεταξύ των Eurojet EJ-230, του γαλλικού Snecma M88-4E και του αμερικανικού General Electric F-414. Το αεροσκάφος θα διαθέτει ραντάρ τεχνολογίας AESA όπως αναφέρθηκε ενώ σημαντική είναι η σχεδιαστική συμβολή της σουηδικής εταιρείας Saab

Όσον αφορά το πρόγραμμα των αεροσκαφών F-35A Lightning II Block-3F η τουρκική Αεροπορία έχει παραγγείλει με δύο διαφορετικές αποφάσεις η πρώτη τον Μάιο του 2014 και η δεύτερη τον Ιανουάριο του 2015 συνολικά μέχρι σήμερα 6 αεροσκάφη τα οποία θα κατασκευαστούν θα ανήκουν στην προπαραγωγική σειρά παρτίδα LRIP-10 με προοπτική το πρώτο αεροσκάφος να παραδοθεί στην τουρκική Αεροπορία το 2019,.

Για τον εξοπλισμό των παραπάνω αεροσκαφών, η τουρκική Αεροπορία έχει ξεκινήσει εδω και αρκετά χρόνια ένα φιλόδοξο πρόγραμμα ανάπτυξης 10 οπλικών συστημάτων βομβαρδισμού, τα οποία πλέον αποδίδουν καρπούς.

Πιο αναλυτικά, τα επόμενα χρόνια η τουρκική Αεροπορία θα ξεκινήσει να αξιοποιεί τις κατευθυνόμενες βόμβες HGK-1 HGK-2 και HGK-3, που αναπτύχθηκαν από το ερευνητικό ίδρυμα TÜBİTAK-SAGE.

Η κατευθυνόμενη βόμβα HGK-1 αποτελείται από μία συλλογή καθοδήγησης GPS/INS και μία συμβατική βόμβα Mk84 των 2000lb, ενώ οι κατευθυνόμενες βόμβες HGK-2 και HGK-3, χρησιμοποιούν την ίδια συλλογή καθοδήγησης GPS/INS αλλά διαθέτουν τη βόμβα Mk82 των 500lb και την Mk83 των 1.000lb αντίστοιχα.

Για την πραγματοποίηση επιθέσεων σε μεγάλες αποστάσεις η τουρκική Αεροπορία θα χρησιμοποιεί τις συλλογές βομβών ανεμοπορίας ΚGK-82 και ΚGK-83που αναπτύχθηκαν από το ερευνητικό ίδρυμα TÜBİTAK-SAGE. Οι βόμβες αυτές αξιοποιούν το σύστημα GPS/INS που αναπτύχθηκε για την βόμβα HGK-1 και τις συμβατικές βόμβες Mk82 των 500lb και την Mk-83 των 1.000lb αντίστοιχα.

Επιπλέον αυτών, η τουρκική βιομηχανία Roketsan, σε συνεργασία με το ίδρυμα Tubitak SAGE, ανέπτυξαν την καθοδηγούμενη με δέσμη laser βόμβα LGK η οποία αποτελείται από μία συλλογή καθοδήγησης και τη συμβατική βόμβα Mk84 των 2000lb. Η ίδια συλλογή χρησιμοποιείται για την διατρητική βόμβα ΝΕΒ η οποία περιλαμβάνει την νέα δυαδική διατρητική βόμβα των 2000lb που ανέπτυξε η κρατική εταιρεία Roketsan.

Τέλος για την καταστροφή στόχων σε μεγάλες αποστάσεις άνω των 250 χλμ η τουρκική βιομηχανία ανέπτυξε τους πυραύλους cruise τύπου SOM-A, SOM-B1 και SOM-B2.

Η πρώτη έκδοση, η SOM-A, είναι εξοπλισμένη με μία μοναδιαία κεφαλή και καθοδηγείται προς το στόχο χρησιμοποιώντας το σύστημα GPS/INS και ένα υψομετρικό ραντάρ.

Η δεύτερη έκδοση, η SOM-B1, διαθέτει διατρητική κεφαλή δύο σταδίων, σύστημα GPS/INS, υψομετρικό ραντάρ, αισθητήρα IIR και αμφίδρομη ζεύξη δεδομένων, με δυνατότητα παρέμβασης του πιλότου πριν το στόχο.

Η τρίτη έκδοση του πυραύλου, η SOM-B2, διαθέτει την ίδια διαμόρφωση αισθητήρων με την έκδοση Β1 και μοναδιαία πολεμική κεφαλή.

Πρόσφατα ο πύραυλος κατάφερε να πλήξει στόχο σε απόσταση 300 χλμ  ενώ μελλοντικά σχέδια της εταιρείας Roketsan που κατασκευάζει τον SOM είναι η επίτευξη ακόμη μεγαλύτερης εμβέλειας μέχρι και 500 χλμ. αξιοποιώντας τις δυνατότητες του εγχώρια ανεπτυγμένου κινητήρα turbojet Kale 3500.

Αυτή την περίοδο η εταιρεία αναπτύσσει την έκδοση SOM-J η οποία θα εξοπλίσει τα F-35A και θα διαθέτει επιταχυντή και ημιδιατρητική θραυσματογόνο κεφαλή.

Εκτός από τα παραπάνω οπλικά συστήματα η τουρκική αμυντική βιομηχανία έχει υπό εξέλιξη έξι προγράμματα.

Πιο αναλυτικά αυτή την περίοδο αναπτύσσονται δύο πύραυλοι αέρος-αέρος ένα μικρής εμβέλειας και ένας μεγάλης, σχεδιάζεται η ανάπτυξη βομβών μικρού διαμετρήματος, μια νέα έκδοση του SOM με κινητήρα Turbofan ο οποίος θα πετυχαίνει ακόμη μεγαλύτερη εμβέλεια, άνω των 500 χλμ, θερμοβαρικές και διατρητικές βόμβες, καθώς και μια οικογένεια πυραύλων με κινητήρα ramjet.

Σε επόμενο άρθρο θα αναλυθεί η πρόοδος της τουρκικής βιομηχανίας στον τομέα του ηλεκτρονικού πολέμου, συλλογής πληροφοριών, Διοίκησης και Ελέγχου, Ιπτάμενων Ραντάρ, και δορυφορικών συστημάτων.