Αχτσιόγλου-Τσακαλώτος όμηροι του Τουρκικού Προξενείου μέσω των Ζεϊμπέκ-Φερχάτ

Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και οι εσωκομματικές διασπαστικές τάσεις στις οποίες πρωταγωνίστησαν και οι Εγκάθετοι βουλευτές Ξάνθης και Ροδόπης μετά των υποστηρικτών του, είχαν ενορχηστρωθεί σε σημαντικό βαθμό και από το τουρκικό παρακρατικό σύστημα του Προξενείου.

Η μετά-Τσίπρα εποχή στον χώρο της Αριστεράς, φέρει τα χαρακτηριστικά μιας πολυσύνθετης διαδικασίας που εν τη γενέσει της δημιουργεί την αίσθηση μιας πολυεπίπεδης εσωκομματικής (αυτο)κάθαρσης, που σε βάθος χρόνου σε καταλήξει σε μία αναδιάταξη δυνάμεων με στόχο την ανακατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας.

Οι αναγωγές στην τοπική πολιτική σκηνή της Θράκης, όσο κι αν δεν προσμετρώνται από τους εγχώριους πολιτικούς αναλυτές, υφίστανται και αυτό είναι εμφανές από την στάση του Προξενείου, το οποίο δια των οργάνων του προχώρησε

• α) σε μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης και υπονόμευσης του πλέον σταθερού πολιτικού της Μειονότητας, του κ. Ιλχάν Αχμέτ καθώς ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Ροδόπης αναπτύσσει ισχυρά ερείσματα και στα αριστερά της Μειονότητας
• β) την προβολή και στήριξη των Ζευμπέκ-Φερχάτ με αποκορύφωμα την ώθησή τους να στηρίξουν δημόσια την ακραία ισλαμι(στι)κή φράξια του παρακράτους που στηρίζει την Χαμάς
• γ) καθοδήγησε την επαμφοτερίζουσα στάση του Οζγκιούρ Φερχάτ, που αν και ορισθείς ως Τομεάρχης Υγείας από τον Στ. Κασσελάκη, προτίμησε να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ
• δ)στήριξαν τον Χρ. Τοψίδη στις περιφερειακές εκλογές οι οποίος και συντάχθηκε με το παρακράτος στο θέμα του Μειονοτικού Γυμνασίου – Λυκείου Ξάνθης.

Οι σημερινές δηλώσεις των δύο Εγκαθέτων, Ζευμπέκ-Φερχάτ, οι οποίες είναι σχεδόν ταυτόσημες μας δίνουν και την άλλη , ορατή πλέον, διάσταση, καθώς αμφότεροι διατείνονται πως ” θα μπορέσουν ελεύθεροι να υπερασπισθούν τα μειονοτικά δικαιώματα” τα οποία στην Ελληνική Επικράτεια δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ.

Μία σειρά παραλλήλων εξελίξεων στον βαθύ παρακρατικό πυρήνα της Προξενικής Μειονότητας με επίκεντρο το ακροδεξιό και ισλαμοφασιστικό ΚΙΕΦ/DEB μας δείχνει ότι οι Εγκάθετοι Ζεϋμπέκ-Φερχάτ ακολουθούν την γραμμή της Άγκυρας που

• α) ενισχύει την δημιουργία ενός μικρού κι ελεγχόμενου κόμματος το οποίο θα γίνει εύκολα δέκτης πάσης φύσεως ενισχύσεων από πολιτικά παράκεντρα
• β) τους καθιστά ρυθμιστές στη νέα ΚΟ της Έφης Αχτσιόχλου αφού από αυτούς εξαρτάται η επιβίωση του νέου εγχειρήματος με το μοντέλο 9+2 κι ως εκ τούτου
• γ) μπορούν να εξαναγκάσουν το νέο σχήμα να υιοθετεί παρακρατικές και ακραίες για τα κοινοβουλευτικά ήθη θέσεις υπαγορευθείσες υπό του Προξενείου και
• δ)να κρατούν σε καθεστώς ομηρίας το εγχείρημα Αχτσιόχλου-Τσακαλώτου χωρίς να αποκλείεται
• ε) η εκ νέου αποχώρηση τους ή ανεξαρτητοποίησή τους ανάλογα με τους σχεδιασμούς της Άγκυρας.

Την ίδια στιγμή που για λόγους ευρύτερων γεωπολιτικών και -κυρίως γεωστρατηγικών- σχεδιασμών (Ρωσία, Ιράν, Συρία) το ΝΑΤΟ προωθεί την δημιουργία μιας νέας “θετικής ατζέντας” στις ελληνοτουρκικές σχέσεις στο δίπλο Μητσοτάκη-Ερντογάν, το παραερντογανικό καθεστώς στήνει τα πιόνια για την επόμενη φάση εργαλειοποιώντας την Μειονότητα με φορέα υλοποίησης το νεοθωμανικό πολιτικό ισλάμ και τις παρακρατικές δομές στην Θράκη.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα η ομάδα Αχτσιόγλου-Τσακαλώτου θα καταλάβουν ότι έχουν μία ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλιά του νέου εγχειρήματος, ενώ δεν φαίνεται να έχουν “διαβάσει” ανάλογες κινήσεις των τούρκων παρακρατικών στον ευρωπαϊκό και -κυρίως- στον βαλκανικό περίγυρο.