150 κινεζικής κατασκευής μαχητικά τύπου J-10B επιθυμεί να αγοράσει το Ιράν
Την αγορά 150 κινεζικής κατασκευής μαχητικών τύπου J-10B επιθυμεί το Ιράν, μετά την άρση των κυρώσεων που είχε επιβληθεί από τον ΟΗΕ εξαιτίας του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης.
Η συμφωνία της 14 Ιουλίου ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο στο Ιράν για την πώληση των ενεργειακών του πόρων στην διεθνή κοινότητα και την αγορά νέων οπλικών συστημάτων τα οποία θα αντικαταστήσουν τα παλαιά συστήματα που με μεγάλες προσπάθειες οι Ιρανοί μηχανικοί προσπαθούν να διατηρήσουν επιχειρησιακά.
Σημαντικό πλήγμα έχει υποστεί η Ιρανική Αεροπορία η οποία διαθέτει μια πανσπερμία αεροσκαφών από τις ΗΠΑ, την Κίνα, την ΕΣΣΔ και την Γαλλία.
Τα αεροσκάφη αυτά βρίσκονται στο Ιρανικό οπλοστάσιο για περισσότερα από 30 χρόνια και αξιοποιούνται με μεγάλη δυσκολία λόγω παλαιότητας και έλλειψης ανταλλακτικών ειδικά για τα αμερικανικά μαχητικά λόγω του εμπάργκο που ισχύει από το 1979.
Σήμερα η Ιρανική Αεροπορία διαθέτει 44 αμερικανικής κατασκευής F-14AM, 24 σοβιετικής κατασκευής MiG-29A, 24 γαλλικά F1EQ5/F1BQ τα οποία προήλθαν από την Ιρακινή Αεροπορία κατά την διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου το 1991, 20 κινεζικής κατασκευής F-7M, 64 αμερικανικής κατασκευής F-4D/E/RF-4E, 60 αμερικανικής κατασκευής F-5E/F-5F, 25 ιρανικής κατασκευής Saeqeh-80, 30 σοβιετικής κατασκευής Su-24MK και 13 Su-25K/UBK.
Τα αεροσκάφη αυτά έχουν διατηρηθεί σε υπηρεσία χάρις στις απίστευτες προσπάθειες των Ιρανών οι οποίοι αξιοποιώντας τα ανταλλακτικά που αποκόμιζαν από τον κανιβαλισμό παλαιότερων αεροσκαφών αλλά και την κατασκευή ανταλλακτικών κατάφεραν να διατηρήσουν μια δύναμη 259 μαχητικών αλλοδαπής προέλευσης.
Μια πιθανή αγορά 150 μαχητικών τύπου J-10B από την Κίνα θα αποτελούσε μια τεράστια αναβάθμιση των δυνατοτήτων της Ιρανικής Αεροπορίας η οποία θα εισερχόταν στον 210 αιώνα μιας και το κινεζικό μαχητικό αν και τεχνολογικά ανήκει στην δεκαετία του 1990, εντάχτηκε σε υπηρεσία μόλις το Δεκέμβριο του 2003 μετά από 18 χρόνια ανάπτυξης, ενώ η έκδοση J-10B πραγματοποίησε την πρώτης της πτήση το 2008.
Το J-10B είναι η αναβαθμισμένη έκδοση του J-10Α που ήδη έχει ενταχτεί στην Κινεζική Αεροπορία. Πρόκειται για ένα μονοθέσιο μαχητικό με μήκος 15,49 μέτρα, άνοιγμα πτερύγων 9,75 μέτρα, ύψος 5,43 μέτρα και βάρος κενό 9.750 κιλά.
Το μέγιστο βάρος απογείωσης του κινεζικού μαχητικού είναι 19.277 κιλά, ενώ χάρις στον κινητήρα Saturn-Lyulka AL-31FM1 ο οποίος αποδίδει ξηρή ώση 79.43 kN και με τη χρήση μετακαυστήρα 135 kN, το μαχητικό μπορεί να επιτύχει ταχύτητα 2.2 Mach σε μεγάλο ύψος και 1,2 Mach στο επίπεδο της θάλασσας.
Η ακτίνα δράση του κινεζικού μαχητικού είναι 550 χλμ και μπορεί να μεταφέρει σε 11 φορείς συνολικά 6 τόνους καυσίμων και οπλισμού.
Εκτός από τα οπλικά συστήματα που μπορεί να φέρει εξωτερικό το J-10B το κινεζικό μαχητικό είναι εξοπλισμένο και με ένα πυροβόλο Gryazev-Shipunov GSh-23 των 23 χλστ.
Το J-10B είναι εξοπλισμένο με το ραντάρ τεχνολογίας AESA, σύστημα αισθητήρα υπερύθρων OEPS 301 τοποθετημένο μπροστά από το ckokpit και μπορεί να φέρει πληθώρα ατρακτίδια αισθητήρων.
Πιο αναλυτικά το κινεζικό μαχητικό μπορεί να φέρει το ατρακτίδιο ηλεκτρονικού πολέμου BM/KG300G, το ατρακτίδιο συλλογής ηλεκτρονικών πληροφοριών KZ900, το ατρακτίδιο ναυτιλίας και σκόπευσης Blue Sky καθώς και το ατρακτίδιο σκόπευσης FILAT (Forward-looking Infra-red Laser Attack Targeting).
Εάν τελικά το Ιράν αποκτήσει 150 J-10B θα μπορέσει να αντικαταστήσει τα αμερικανικά αεροσκάφη 64 F-4D/E/RF-4E και 60 F-5E/F-5F, τα οποία δεν μπορούν πλέον να υποστηριχτούν με ευκολία με μόνη πιθανή εξαίρεση την διατήρηση ορισμένων F-14AM, καθώς και τα 20 κινεζικής κατασκευής F-7M.
Με τα μαχητικά αυτά στο οπλοστάσιο του το Ιράν και με τον εκσυγχρονισμό των 30 Su-24MK, 20 MiG-29A και 13 Su-25K/UBK η Τεχεράνη θα διαθέτει μια σημαντική αεροπορική δύναμη 213 σύγχρονων μαχητικών, ενώ δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο, της πώληση από την Ρωσία στο Ιράν νέων μαχητικών όπως το Mig-29SMT, γεγονός που θα άλλαζε περεταίρω τα δεδομένα στην περιοχή ωθώντας τους Άραβες σε νέες αγορές οπλικών συστημάτων οδηγώντας τις δύο πλευρές σε μια κούρσα εξοπλισμών.
Σε γενικές γραμμές η επόμενη δεκαετία θα αποτελέσει μια περίοδο αστάθειας και εντάσεως στον Περσικό Κόλπο με το Ιράν να ισχυροποιείται πλέον συμβατικά και τις Αραβικές χώρες να προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποδυναμώσουν οικονομικά και γεωπολιτικά το Ιράν προετοιμαζόμενοι για μια κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών στα μέσα της επόμενης δεκαετίας