Τουρκική προκλητικότητα – Ελληνικές υποχρεώσεις (Bolge’nın Kabadayı), του Στρατή Χαραλάμπους

Σχεδόν καθημερινά παρακολουθούμε   στα ΜΜΕ την αναπαραγωγή επιθετικών και  αναθεωρητικών δηλώσεων του Τούρκου προέδρου Ερντογάν, οι οποίες συνοδεύονται  από αναλύσεις εγχώριων   ειδημόνων για τη πιθανότητα επίθεσης εκ μέρους της Τουρκίας σε κάποιο ή κάποια από τα ελληνικά νησιά . Χθες ο αρχηγός της τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης , προκάλεσε τον  Τούρκο πρωθυπουργό αν   θα επιχειρήσει κατάληψη των 18 Ελληνικών νησιών ,   που κατά την τουρκική ερμηνεία των Διεθνών Συνθηκών κατέχει «παράνομα»   η Χώρα μας .

Ο  Τούρκος πρόεδρος μελετημένα σε κάθε ευκαιρία θέτει και ένα νέο θέμα στο τραπέζι των αμφισβητήσεων και απαιτήσεων σε  βάρος  των      κυριαρχικών μας δικαιωμάτων  . Ορισμένες φορές χρησιμοποιεί και την τακτική του εκβιασμού   με   μέσο  το  προσφυγικό , που  ενδιαφέρει  την Ε. Ε. και   πρωτίστως  τη χώρα μας    και       τη Βουλγαρία ,  που αποτελούν χώρες εισόδου των  προσφυγικών   κυμάτων  . Τελευταία του αξίωση η αλλαγή της Σημαίας της Κυπριακής Δημοκρατίας  .

Στην τουρκική γλώσσα υπάρχει μία φράση « Kabadayı»  που  μεταφράζεται  «αυτός που χρησιμοποιεί τις φωνές και τη σωματική  του  δύναμη και παρενοχλεί τους διπλανούς του».  Η  δε φράση « Bolge’nın Kabaday»  σημαίνει  αυτόν που «απειλεί»  και  τρομοκρατεί τα  κράτη της περιοχής ,  δηλαδή τους γείτονες του  .

Η  πιο επικίνδυνη αμφισβήτηση όμως   για την σταθερότητα της περιοχής ,  είναι αυτή της Συνθήκης της Λωζάννης της 24 Ιουλίου 19123  η οποία αποτελεί την ιδρυτική συνθήκη της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας αλλά και των κρατών της Μέσης Ανατολής (Συρία . Ιράκ κλπ) , που προέκυψαν από τη διάλυση της ηττημένης κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Οθωμανικής Αυτοκρατορίας .

Σίγουρα ο Τούρκος πρόεδρος σκοπεύει «διττά» με αυτόν τον ισχυρισμό . Πρώτα   και  κυριότερα προς το εσωτερικό της χώρας του και το    «κεμαλικό κατεστημένο»  ,   σε συνδυασμό  με τα σχέδια του για αλλαγή του ισχύοντος Συντάγματος   και  κατ’ επέκταση του καθεστώτος, από κοινοβουλευτικό σε  «προεδρικό» «ισλαμοφασιστικού»  τύπου.

Δευτερεύοντα  προς όλα  τα γειτονικά κράτη και κυρίως προς τις δύο υπερδυνάμεις ( ΗΠΑ-Ρωσία ) που σχεδιάζουν,  με την λήξη του  πόλεμου  , στη  περιοχή  την αλλαγή των Συνόρων που καθορίστηκαν με τη Συνθήκη της Λωζάννης . Ουσιαστικά τους  προειδοποιεί ότι αν εγώ υποστώ  εδαφικές απώλειες ή  καταστώ γείτονας με  νέες εχθρικές κρατικές οντότητες (αυτόνομες ή ανεξάρτητες ) θα «στραφώ» προς τον  «ασθενή κρίκο»  ,κατά τη δική του αντίληψη, της  περιοχής την Ελλάδα .

Δεν περιμέναμε βέβαια τον Ερντογάν να αμφισβητήσει τη Συνθήκη της Λωζάννης για να αισθανθούμε ότι απειλούμαστε . Είναι γνωστές οι τουρκικές επιδιώξεις στην περιοχή από δεκαετίες . Επί πλέον θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι  οι «επιθέσεις φιλίας»  και η οικονομική συνεργασία δεν επηρεάζουν την  τουρκική  στρατηγική   σε σχέση με τη Χώρα μας .  Η  συνεχής  αναπαραγωγή αυτών των ειδήσεων , ως μέσο ψυχολογικού πολέμου σε ειρηνική περίοδο , σταδιακά επιδρά στο ηθικό του λαού και δημιουργεί κλίμα ανασφάλειας ,στη δύσκολη οικονομικά περίοδο που  διανύει η  Χώρα μας .

Η  κατάσταση στη γείτονα Χώρα  δεν συμβαδίζει  με τις «μεγαλεπήβολες διακηρύξεις και τα  σχέδια»  της Ηγεσίας της :

• Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15 Ιουλίου , η κρατική μηχανή και ιδιαίτερα οι Ένοπλες δυνάμεις είχαν  σημαντική απομείωση  ικανού ανθρώπινου δυναμικού . Από  τις τελευταίες αποτάχθηκαν  4 χιλιάδες περίπου στελέχη με την πλειονότητα στη  πολεμική αεροπορία και το ναυτικό .
• Συνεχίζεται από το καλοκαίρι του 2015 ο πόλεμος  με του Κούρδους αυτονομιστές με την τακτική της πλήρους καταστροφής των κατοικημένων περιοχών   στις οποίες  πλειοψηφεί το κουρδικό στοιχείο , το οποίο αναγκαστικά εκτοπίζεται .
• Στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας προσπαθεί να παίξει κάποιο ρόλο στους μεταπολεμικούς σχεδιασμούς  και η  επιχείρηση που ανέλαβε  δυτικά του Ευφράτη ποταμού   ερέθισε τα «αντιτουρκικά αντανακλαστικά» των  Αράβων και   ήδη συναντά τις   πρώτες  δυσκολίες .
• Το Κουρδικό αυτόνομο Βόρειο Ιράκ , ήλθε σε συμφωνία με την κεντρική κυβέρνηση για  την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος μετά τον τερματισμό του πολέμου . Δηλαδή σε περίπτωση  που γίνει το δημοψήφισμα και το Βόρειο Ιράκ καταστεί ανεξάρτητο με το όνομα  «Κουρδιστάν» , κανένας δεν δύναται πια να εμποδίσει τις εξελίξεις και στις γειτονικές κουρδικές περιοχές ( Ιράν , Τουρκίας και Συρίας ) .
• Η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει    σταθερά  , η τουρκική λίρα υποτιμάται συνεχώς και μέχρι τέλος του έτους θα  πλησιάσει την ισοτιμία 1 δολάριο = 4 τουρκικές λίρες , με ανάλογη επίδραση στο εξωτερικό χρέος  . Μέχρι τέλος Οκτωβρίου 2016  ο αριθμός των ξένων αφίξεων μειώθηκε 26% σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2015.
• Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης , που ισχύει μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα  έδωσε την ευκαιρία στην κυβέρνηση με διατάγματα ( έξω από την κοινοβουλευτική διαδικασία) να  εφαρμόσει αντιδημοκρατικά μέτρα , να περιορίσει τις ατομικές ελευθερίες και να φιμώσει  κάθε αντίθετη φωνή . Τούτο  μπορεί μεν   να «χειροκροτείται» από τους πιστούς οπαδούς του  Ερντογάν και να υποστηρίζεται από τον αρχηγό του Εθνικιστικού κόμματος ( διέσωσε τη θέση του αρχηγού στο κόμμα με τη βοήθεια της κυβέρνησης), αλλά  διχάζει τον Τουρκικό λαό  , που στο διάβα της ιστορίας του έχει δείξει ότι υποτάσσεται στο Κράτος ( Devlet) .

Στη  Χώρα μας  θα πρέπει  οι  ιθύνοντες   να  αξιολογήσουν σωστά  τις  δηλώσεις της Τουρκικής  ηγεσίας και  να λάβουν σοβαρές αποφάσεις (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) και να πουν  ξεκάθαρα την αλήθεια στο λαό , ότι:

• Μόνοι μας θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε  τις απειλές , κανείς δεν πρόκειται να μας βοηθήσει στη  κρίσιμη στιγμή . Οι  ξένοι και οι συμμαχίες( ΝΑΤΟ-ΕΕ) θα δράσουν πυροσβεστικά  ή συμβουλευτικά , όπως  συνέβη   το 1922 και το 1974 .
• Όσο παραμένει υψηλή η επιχειρησιακή ετοιμότητα στις Ένοπλες Δυνάμεις, σε συνδυασμό  με υψηλό φρόνημα στο λαό και με  πίστη για την  εκτέλεση του καθήκοντος , κανείς δεν θα τολμήσει  να  αμφισβητήσει  έμπρακτα  την Εθνική μας κυριαρχία.
• Η  επίτευξη  υψηλής ικανότητας αποτροπής    οποιασδήποτε  εξωτερικής απειλής  απαιτεί θυσίες απ’ όλους , προετοιμασία  όλων  των  δομών του κράτους και το κυριότερο  κατάλληλη προετοιμασία του   λαού . Ο  φιλειρηνισμός υπάρχει  στο αίμα του Ελληνικού  λαού , που   γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα τις συνέπειες του πολέμου, δεν πρέπει όμως  να  συγχέεται  με  την  «απάθεια»  και  τη  μείωση του αισθήματος,  του  με τη σωστή  έννοια  «πατριωτισμού» .

*Ο κ. Στρατής Χαραλάμπους είναι Αντιστράτηγος ε.α. και μέλος της Εταιρείας Λεσβιακών Μελετών.