Χιλιάδες προσλήψεις ημετέρων στο δημόσιο το 2018 με αύξηση των δαπανών μισθοδοσίας κατα 443 εκ. ευρω

Του Δημήτρη Γκιόκα

Δυσάρεστη έκπληξη προκαλεί η μεγάλη αύξηση κατά €443 εκατ. της μισθολογικής δαπάνης του δημοσίου, όπως προβλέπεται στον προϋπολογισμό του 2018. Είναι ασφαλώς συνέπεια των αθρόων προσλήψεων που λαμβάνουν χώρα και αναμένεται να ενταθούν την επόμενη χρονιά.

Πιο συγκεκριμένα, με βάση τα στοιχεία της απογραφής του Υπ. Διοικητικής Ανασυγκρότησης, από το 2015 μέχρι τον Αύγουστο έχουν γίνει 41.090 προσλήψεις στο στενό και ευρύτερο δημόσιο, εκτός ΑΣΕΠ οι περισσότερες.

Σε αυτές δε συμπεριλαμβάνονται οι στρατιές “συμβούλων” που αυθαίρετα έχουν διοριστεί στις ΔΕΚΟ.

Με βάση την αναλογία 1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις (1 προς 4 από το 2017) θα έπρεπε να είχαν προληφθεί 6.852 άνθρωποι, καθώς το ίδιο διάστημα αποχώρησαν προς συνταξιοδότηση 33.048 δημόσιοι υπάλληλοι.

Το επιπλέον κόστος δηλαδή από τις 34.000 παραπάνω προσλήψεις αγγίζει σε ετήσια βάση τα €600 εκατ.

Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι οι προσλήψεις αυτές δεν κάλυψαν θέσεις σε ειδικότητες που υπάρχει ανάγκη, όπως νοσηλευτές, γιατροί, εφοριακοί κ.αλ., αλλά κυρίως θέσεις περιορισμένης ευθύνης.

Η αύξηση των €443 εκατ. δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε από την αλλαγή των εργοδοτικών εισφορών του δημοσίου από 3,33% σε 6,67%. Επίσης, δεν ευσταθεί το επιχείρημα που χρησιμοποιεί το Υπ. Οικονομικών στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού, ότι ευθύνεται “η συνεχιζόμενη από το 2017 μείωση του αριθμού των αποχωρήσεων λόγω συνταξιοδότησης”, καθώς οι αποχωρήσεις το 2016 ήταν 9.810, το 2017 αναμένονται περί τις 8.000 – 9.000, ενώ κανείς δεν μπορεί να μαντέψει πόσες θα είναι του χρόνου.

Την ίδια στιγμή:

1) Περικόπτονται €900 εκατ. για κοινωνικές δαπάνες, όπως το ΕΚΑΣ, το επίδομα θέρμανσης, η επιχορήγηση των νοσοκομείων και διάφορα άλλα προνοιακά επιδόματα.

2) Χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας, λόγω των ελάχιστων δημόσιων επενδύσεων που πραγματοποιούνται (μειωμένες κατά 4 δισ. έναντι του στόχου στο 10μηνο 2017).

3) Ναρκοθετείται η ανάπτυξη από τη συνεχή επιβολή φόρων: 12 νέοι φόροι το 2018 και συνολικά 9 δισ. φορολογικά μέτρα από το 2015 μέχρι σήμερα, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η μείωση του αφορολόγητου από 1/1/2020.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι η κυβέρνηση αναλογιζόμενη τα μεγάλα βάρη που φορτώνει στους πολίτες, θα προσπαθούσε τουλάχιστον να γιατρέψει τον μεγάλο ασθενή, το δημόσιο. Αντί αυτού, συνεχίζει με αμείωτη ένταση το βόλεμα των δικών της παιδιών και το χτίσιμο πελατειακού κράτους, εις βάρος των δημόσιων οικονομικών και των Ελλήνων φορολογούμενων.

Βγάζει επιδεικτικά τη γλώσσα της στους νέους, που 1 στους 2 είναι άνεργος και που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό κατά χιλιάδες, δηλώνοντας ως βασικό αίτιο της φυγής τους την έλλειψη αξιοκρατίας.

Είναι πραγματικά ντροπή μετά από τόσα χρόνια κρίσης και γενικής καθίζησης να συνεχίζονται οι ρουσφετολογικές προσλήψεις και να κυριαρχεί η λογική των πελατειακών σχέσεων. Να θυσιάζονται όλα στο βωμό της ψηφοθηρίας. Τελικά δε διδαχθήκαμε τίποτα από τα λάθη μας;